ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Η Βαρβάρα Φιόντοροβνα Στεπάνοβα (Κάουνας της Λιθουανίας, 5 Νοεμβρίου 1894 - Μόσχα, 20 Μαϊου 1958) σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Καζάν (1910-1911), όπου συνάντησε τον Aλεξάντρ Ρότσενκο, μετέπειτα σύζυγό της. Το 1913 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα και άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα κοντά στους Iλιά Μασκόφ και Κονσταντίν Γιουόν, όπως επίσης και στo Καλλιτεχνικό και Τεχνικό Ινστιτούτο Στρόγκανοφ το 1913. Εξέθεσε έργα της στην Πέμπτη Κρατική Έκθεση: Από τον Ιμπρεσιονισμό στη Μη-Αντικειμενική Τέχνη (1918-1919) και στη Δέκατη Κρατική Έκθεση: Μη-Αντικειμενική Δημιουργία και Σουπρεματισμός (1919) στη Μόσχα. Επίσης συμμετείχε στην Έκθεση των Τεσσάρων (μαζί με τους Καντίνσκι, Ρότσενκο και Σινεζούμποφ, Μόσχα, 1920), στην έκθεση 5 x 5= 25 (Μόσχα, 1921) και στην Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης στη «Γκαλερί βαν Ντίμεν» (Βερολίνο, 1922). Τα χρόνια 1917-1919 έγραψε ποίηση «ζάουμ» (υπέρλογη). Δημιούργησε επίσης μη-παραστατικά κολάζ και καλλιγραφικά βιβλία. Tο 1918 συνδέθηκε με το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου (IZO NΑΡΚΟΜΠΡΟΣ) και από το 1920 ως το 1923 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (IΝΧΟΥΚ). To 1922 σχεδίασε τα κοστούμια και τα σκηνικά για το έργο Θάνατος του Ταρέλκιν, στο οποίο, με την καθοδήγηση του Βσέβολοντ Μέγιερχολντ, δούλεψε πάνω σε παραλλαγές μηχανικών, ρομποτικών κατασκευών της ανθρώπινης μορφής. Σχεδίασε επίσης σκηνικά για τη Βραδιά βιβλίου του Βιτάλι Ζεμτσούζνι (19240. Το 1923-1924 άρχισε, μαζί με την Ποπόβα, να εργάζεται ως σχεδιάστρια υφασμάτων στο Πρώτο Κρατικό Εργοστάσιο Εκτύπωσης Υφαντών της Μόσχας. Από το 1923 ως το 1928 συνδέθηκε στενά με τα περιοδικά του Mαγιακόφσκι ΛΕΦ (Αριστερό Μέτωπο των Τεχνών) και Νόβι ΛΕΦ (Νέο Αριστερό Μέτωπο των Τεχνών). Η Στεπάνοβα ήταν μέλος της ομάδας των Παραγωγιστών μαζί με τους Ρότσενκο, Ποπόβα και Tάτλιν και δίδαξε στο Τμήμα Υφασμάτων των Ανώτερων Κρατικών Καλλιτεχνικών και Τεχνικών Εργαστηρίων (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) από το 1924 ως το 1925. Το 1925 συμμετείχε στην Έκθεση Σύγχρονων Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών στο Παρίσι. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1920 αφιερώθηκε στο σχεδιασμό βιβλίων, τυπωμάτων και αφισών και στην κινηματογραφία. Τη δεκαετία του 1930 δούλεψε σε διάφορα περιοδικά, όπως Η Οικοδόμηση της ΕΣΣΔ, και προς τα τέλη της ίδιας δεκαετίας επέστρεψε στη ζωγραφική.