Χωρίς τίτλο
Έντερ Μαρία (1897-1942)
Δεκαετία 1920 | 20.7 x 25.6 εκ
Ακουαρέλα και μολύβι σε χαρτί
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης | Συλλογή Κωστάκη
CC-0103/M.Ender-/C275-1020
Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Ρωσική Πρωτοπορία, Οργανική Παιδεία, Μοντέρνα τέχνη
Τεχνικές: Ζωγραφική, Υδατογραφία
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Το έργο παρουσιάζει ένα τοπίο, με κοιλάδες και υψώματα και θυμίζει έντονα τους plein air πίνακες της Έντερ. Οι πίνακες αυτοί ζωγραφίστηκαν με τη μέθοδο της διευρυμένης όρασης. Στόχος τους ήταν να απεικονιστούν με οριζόντιες, κάθετες και καμπύλες συνθέσεις, η δυναμική κίνηση των ηχοχρωματικών στοιχείων, η ηχοχρωματική μετάβαση από τη μια τονικότητα στην άλλη, ενώ οι τόνοι τους είναι απλοί και αρμονικοί. Μέσα στα πλαίσια του Νέου Χωρικού Ρεαλισμού ο Ματιούσιν και οι μαθητές του δημιουργούν τις καινούριες εικόνες του διευρυμένου κόσμου, που παίρνει στοιχεία από το φυσικό κόσμο, αλλά επεκτείνει τη χρωματικότητα και τη δυναμική των εικόνων που παρουσιάζει. Οι πίνακες αυτοί θυμίζουν παιδική ζωγραφική, καθώς η ματιά με την οποία έχουν γίνει είναι πιο καθαρή, πιο απελευθερωμένη από τις συμβατικότητες και τους κανόνες ρεαλιστική απόδοσης του τοπίου.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Η Mαρία Βλαντιμίροβνα Έντερ (Πετρούπολη, 1897 - Λένινγκραντ, 1942) κόρη κηπουρού, συνάντησε το 1916 τον Μιχαήλ Mατιούσιν και σπούδασε αργότερα στα Εργαστήρια Ρεαλισμού του Χώρου στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ) της Πετρούπολης με τον ίδιο ως δάσκαλο (1918-1922)). Το 1923 έγινε μέλος του Μουσείου Ζωγραφικής Παιδείας στην Πετρούπολη και συμμετείχε στην Έκθεση ζωγραφικής όλων των τάσεων των καλλιτεχνών της Πετρούπολης. Το 1924 πήρε μέρος στη 14η Μπιενάλε της Βενετίας. Κατά την περίοδο 1925-1926 εργάστηκε στο Τμήμα Οργανικής Παιδείας του Κρατικού Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΓΚΙΝΧΟΥΚ), ως διευθύντρια στο Εργαστήριο Αντίληψης Μορφής-Χρώματος, ενώ την περίοδο 1930-1932 δίδαξε θεωρία του χρώματος στο Ινστιτούτο Προλεταριακής Εικαστικής Τέχνης του Λένινγκραντ. Το 1932 βοήθησε τον Ματιούσιν στη σύνταξη της μελέτης του Οι Κανόνες της Μεταβλητότητας των Χρωματικών Συνδυασμών: Εγχειρίδιο Χρώματος. Στη δεκαετία του 1930 συνέχισε να ασχολείται με τα προβλήματα του χρώματος στην αρχιτεκτονική. Συμμετείχε μαζί με τον αδελφό της Μπορίς στις χρωματικές διακοσμήσεις των σοβιετικών περιπτέρων στις Παγκόσμιες Εκθέσεις στο Παρίσι (1937) και στη Νέα Υόρκη (1939).