Μενου

Untitled

Έντερ Μαρία (1897-1942)

Δεκαετία 1920 | 25.9 x 24 εκ

Ακουαρέλα σε χαρτί


Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης | Συλλογή Κωστάκη

CC-0090/M.Ender-/46.78-424

Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής

Θέμα: Ρωσική Πρωτοπορία, Οργανική Παιδεία, Μοντέρνα τέχνη

Τεχνικές: Υδατογραφία


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Ο πίνακας πιθανότατα είναι plein air και ζωγραφίστηκε με τη μέθοδο της διευρυμένης όρασης. Στόχος είναι να απεικονιστούν με οριζόντιες, κάθετες και καμπύλες συνθέσεις, η δυναμική κίνηση ηχοχρωματικών στοιχείων και η ηχοχρωματική μετάβαση από τη μια τονικότητα στην άλλη. Οι τόνοι είναι απλοί και αρμονικοί. Ο υψηλός τόνος δίνει έμφαση στο κίτρινο χρώμα και την ψυχρότητά του, ενώ ο χαμηλός τόνος δυναμώνει το γαλάζιο. Διάφορα χρωματικά διάκενα, σε διαφορετικές τονικότητες και μεταβάσεις των χρωματικών συγχορδιών από τη μία τονικότητα στην άλλη αποβλέπουν στη χρωματική αρμονία. Το χρώμα έχει έκταση, όπως και στους άλλους πίνακες της Έντερ, διότι χρησιμοποιεί τόνους που παρατήρησε στη φύση και δοκίμασε πειραματικά.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Η Mαρία Βλαντιμίροβνα Έντερ (Πετρούπολη, 1897 - Λένινγκραντ, 1942) κόρη κηπουρού, συνάντησε το 1916 τον Μιχαήλ Mατιούσιν και σπούδασε αργότερα στα Εργαστήρια Ρεαλισμού του Χώρου στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ) της Πετρούπολης με τον ίδιο ως δάσκαλο (1918-1922)). Το 1923 έγινε μέλος του Μουσείου Ζωγραφικής Παιδείας στην Πετρούπολη και συμμετείχε στην Έκθεση ζωγραφικής όλων των τάσεων των καλλιτεχνών της Πετρούπολης. Το 1924 πήρε μέρος στη 14η Μπιενάλε της Βενετίας. Κατά την περίοδο 1925-1926 εργάστηκε στο Τμήμα Οργανικής Παιδείας του Κρατικού Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΓΚΙΝΧΟΥΚ), ως διευθύντρια στο Εργαστήριο Αντίληψης Μορφής-Χρώματος, ενώ την περίοδο 1930-1932 δίδαξε θεωρία του χρώματος στο Ινστιτούτο Προλεταριακής Εικαστικής Τέχνης του Λένινγκραντ. Το 1932 βοήθησε τον Ματιούσιν στη σύνταξη της μελέτης του Οι Κανόνες της Μεταβλητότητας των Χρωματικών Συνδυασμών: Εγχειρίδιο Χρώματος. Στη δεκαετία του 1930 συνέχισε να ασχολείται με τα προβλήματα του χρώματος στην αρχιτεκτονική. Συμμετείχε μαζί με τον αδελφό της Μπορίς στις χρωματικές διακοσμήσεις των σοβιετικών περιπτέρων στις Παγκόσμιες Εκθέσεις στο Παρίσι (1937) και στη Νέα Υόρκη (1939).