Μενου

Χωρίς τίτλο

Ζογγολόπουλος Γιώργος (1903-2004)

1993 | 46 x 26 x 8 εκ

Μπρούντζος


Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Συλλογή Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη

MCA.MMCA.C637

Δωρεά Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Είδος έργου: Γλυπτό

Θέμα: Αφηρημένη σύνθεση, Σύγχρονη τέχνη, Γλυπτική


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Ο Ζογγολόπουλος ξεκίνησε ως παραστατικός καλλιτέχνης πριν φτάσει τελικά σε αφηρημένα έργα. Αρχικά, το θέμα που προτιμούσε ήταν η ανθρώπινη φιγούρα. Ακολούθησαν έργα που βασίστηκαν σε κάθετη διάταξη γεωμετρικών όγκων σύμφωνα με τις αρχές του κονστρουκτιβισμού. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 στράφηκε στην κινητική τέχνη, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του φωτός και της κίνησης. Οι κατασκευές του από ανοξείδωτο χάλυβα ενσωμάτωσαν υλικά και αντικείμενα όπως μεγεθυντικούς φακούς, perspex, μεταλλικές ομπρέλες, καρφιά, πηγές και νερό, ενώ η μορφή του έργου καθοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από την τυχαία κίνηση καθώς και από την εντύπωση του θεατή σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Τα έργα «Χωρίς τίτλο» του Γιώργου Ζογγολόπουλου της συλλογής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης ανήκουν στην τελευταία φάση δουλειάς του καλλιτέχνη, στην οποία βασικό δομικό υλικό αποτελεί το ανοξείδωτο μέταλλο. Μικρής σχετικά κλίμακας, οι συνθέσεις αυτές ορίζονται από τις εναλλαγές του κενού και των όγκων υλικού με ταυτόχρονα έκδηλη τη δημιουργία φωτοσκιάσεων, ενώ ειδικά στην περίπτωση του γλυπτού από επιχρυσωμένο μπρούντζο (1993) κυριαρχεί η χρήση γεωμετρικών σχημάτων που αποπνέουν μια γεωμετρική αρμονία.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος γεννήθηκε το 1903 στην Αθήνα, όπου σπούδασε γλυπτική στην Α.Σ.Κ.Τ. με δάσκαλο τον Θ. Θωμόπουλο (1924-1930). Την περίοδο 1930-1938 εργάστηκε στο Αρχιτεκτονικό Τμήμα του Υπουργείου Παιδείας, στη συνέχεια παραιτήθηκε για να εντρυφήσει στη γλυπτική και το 1949 με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης μετέβη στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του στο εργαστήρι του Marcel Gimond, και το 1952 ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. μετέβη στην Ιταλία, όπου ειδικεύθηκε στις τεχνικές της χαλκοχυτικής καθώς και τη ετρουσκική τέχνη. Υπήρξε μέλος της Sociéte Européene de Culture και του Εκτελεστικού της Συμβουλίου. Αρχικά τα έργα του υπήρξαν παραστατικά με επίκεντρο την ανθρώπινη μορφή πριν προχωρήσει προς την αφαίρεση, όπου δημιούργησε έργα του βασίστηκαν σε κάθετη διάταξη γεωμετρικών όγκων σύμφωνα με τις αρχές του κονστρουκτιβισμού. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αξιοποιώντας τις δυνατότητες του φωτός και τις κίνησης στράφηκε προς την κινητική τέχνη, ενσωματώνοντας συχνά τα στοιχεία του νερού και του ήχου. Στις κατασκευές του από ανοξείδωτα χάλυβα χρησιμοποίησε παράλληλα ποικίλα υλικά και αντικείμενα, όπως μεγεθυντικούς φακούς, perspex, μεταλλικές ομπρέλες, καρφιά, πηγές και νερό, ενώ η μορφή του έργου καθοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από την τυχαία κίνηση καθώς και από την εντύπωση του θεατή σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκπροσώπησε την Ελλάδα 11 φορές σε διεθνείς διοργανώσεις, έλαβε πολλές επίσημες διακρίσεις, ενώ έργα του συναντώνται σε δημόσιους χώρους της Ελλάδας, της Ευρώπης και τις Αμερικής, καθώς και σε μουσεία, ιδιωτικές συλλογές κ.α. Πέθανε το 2004 στην Αθήνα.