Χωρο-Δυναμική Κατασκευή
Ποπόβα Λιουμπόβ (1889-1924)
1921 | 112.3 x 112.5 εκ
Λάδι και σκόνη ξύλου σε κοντραπλακέ
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης | Συλλογή Κωστάκη
MMA.CC.79
Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Ρωσική Πρωτοπορία, Γεωμετρική αφαίρεση, Κονστρουκτιβισμός, Ζωγραφική
Τεχνικές: Ελαιογραφία
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Η Λιουμπόβ Ποπόβα έχοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική και έχοντας μελετήσει τη λαϊκή ρωσική αρχιτεκτονική ειδικότερα αλλά και την ισλαμική αρχιτεκτονική της Σαμαρκάνδης, όπου εντυπωσιάστηκε από τη σχέση γεωμετρίας και χρωμάτων, δημιούργησε μια σειρά μη-αντικειμενικών έργων που ονόμασε «Ζωγραφικά Αρχιτεκτονήματα» στο διάστημα από το 1916 έως το 1918 και «Ζωγραφικές Κατασκευές» και εν τέλει «Χωροδυναμικές Κατασκευές» στο διάστημα από το 1920 έως το 1921.Ο στενός φίλος και συνεργάτης της Ποπόβα, κονστρουκτιβιστής αρχιτέκτονας Αλεξάντρ Βεσνίν, επηρέασε την ενασχόληση της καλλιτέχνιδος με τις αρχιτεκτονικές φόρμες.To 1916–18 η Ποπόβα εστιάζει το έργο της στη μη-αντικειμενική ζωγραφική αφού γνωρίζει τον Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς. Δεν περιορίζεται, ωστόσο, με εξαίρεση τα πρώτα «Ζωγραφικά Αρχιτεκτονήματα» του 1916. Στη σουπρεματιστική φόρμουλα των γεωμετρικών μορφών που αναπτύσσονται ελεύθερα στον χώρο και πλανώνται στο υπόλευκο κενό. Για την Ποπόβα η έννοια του «Αρχιτεκτονήματος» ξεφεύγει από τα αυστηρά όρια της αρχιτεκτονικής και σχετίζεται με τον δυναμικό συνδυασμό των γεωμετρικών μορφών, των όγκων, του χρώματος, των υλικών. Τα «Αρχιτεκτονήματα» δεν δημιουργούνται με δομική, λειτουργική λογική αλλά μέσω της δύναμης του χρώματος και της φωτοσκίασης μεταδίδουν έντονα την αίσθηση της πλαστικότητας και προσφέρουν στην ίδια την αρχιτεκτονική πρωτότυπες προτάσεις αρμονικής γεωμετρικότητας. Εξάλλου, η έννοια της «πλαστικότητας» είχε απασχολήσει την Ποπόβα και κατά την κυβοφουτουριστική της περίοδο, όταν χαρακτήριζε η ίδια την ζωγραφική της «πλαστική». Οι «Χωροδυναμικές Κατασκευές», μέσα από τον συνδυασμό κυκλικών και γραμμικών μορφών δημιουργούν την αίσθηση της διαρκούς κίνησης και της μετατροπής του ζωγραφικού έργου σε ενεργειακό αντικείμενο.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Η Λιουμπόβ Σεργκέγιεβνα Ποπόβα (Ιβανόφσκοε, κοντά στη Μόσχα, 24 Απριλίου 1889 - Μόσχα, 25 Μαίου 1924) σπούδασε στα εργαστήρια των Στανισλάβ Ζουκόφσκι, Iβάν Ντουντίν και Kονσταντίν Γιουόν στη Μόσχα (1907-1908). Tο διάστημα 1910-1912 ταξίδεψε στο Κίεβο, σε αρχαίες ρωσικές πόλεις και στην Ιταλία. Εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από τα έργα του Μιχαήλ Βρούμπελ, του Τζιότο, όπως επίσης και από την αρχαία ρωσική τέχνη και αρχιτεκτονική. Το 1912 δούλεψε στο εργαστήριο «Ο Πύργος» στη Μόσχα, μαζί με τον Τάτλιν. Το χειμώνα της ίδιας χρονιάς πήγε στο Παρίσι και εργάστηκε στην Ακαδημία «Λα Παλέτ», με δασκάλους τους Ανρί Λε Φοκονιέ και Ζαν Μετσενζέ, μαζί με τους Βέρα Πέστελ, Nαντιέζντα Ουνταλτσόβα και άλλους ρώσους καλλιτέχνες. Επέστρεψε στη Μόσχα το 1913. Τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1914 εξέθεσε με την ομάδα «Βαλές-Καρό» και την άνοιξη της ίδιας χρονιάς ταξίδεψε στη Γαλλία και στην Ιταλία μαζί με τις Ίντα Μπουρμάιστερ και Βέρα Μούχινα. Την περίοδο 1915-1916 στράφηκε σε μια μη-αντικειμενική τεχνοτροπία στην οποία εμφανίζονται μορφές από τη ρωσική αγιογραφία και από την αρχαία ανατολίτικη αρχιτεκτονική (είχε επισκεφθεί τη Σαμαρκάνδη το 1916). Συμμετείχε στις εκθέσεις Πρώτη Φουτουριστική Έκθεση Ζωγραφικής :Tραμ V και Βαλές-Καρό το 1915 και το 1916 αντίστοιχα στη Μόσχα. Το 1916-1917 ήταν ενεργό μέλος της ομάδας «Σουπρέμους» και παρήγαγε σχέδια για τα εργοστάσια Βερμπόφκα στην Ουκρανία. Το 1918-1920 συμμετείχε σε διάφορες εκθέσεις ανάμεσα στις οποίες και στην Δέκατη Κρατική Έκθεση: Μη-Αντικειμενική Δημιουργία και Σουπρεματισμός στη Μόσχα. Το Νοέμβριο του 1918 επέστρεψε στη Μόσχα και από το 1920 δίδαξε στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ). Υπήρξε μια από τις δημιουργούς του νέου συστήματος της πρακτικής καλλιτεχνικής διδασκαλίας. Το 1921 συμμετείχε στην έκθεση 5 x 5=25 στην Μόσχα. Το 1922-1923 φιλοτέχνησε τα σκηνικά για τις παραγωγές του Βσέβολοντ Μέγιερχολντ των έργων Ο μεγαλόψυχος κερατάς του Φερνάν Kρόμελιχ και Γη σε αναβρασμό του Σεργκέι Tρετιακόφ. To 1924 ξεκίνησε να σχεδιάζει υφάσματα για το Πρώτο Κρατικό Εργοστάσιο Εκτύπωσης Υφασμάτων της Μόσχας. Επίσης φιλοτέχνησε σχέδια για βιβλία και εξώφυλλα περιοδικών, για πορσελάνες και για διαφημιστικές αφίσες. Τα έργα αυτά παρουσιάστηκαν σε έκθεση μετά το θάνατό της στη Μόσχα (1924), στο Κίεβο (1925) και στο Kρασνοντάρ (1926).