ΑΧΑΙΟΣ Ι
Περδικίδης Δημήτρης (1922-1989)
1962 | 102 x 122 εκ
Μεικτή τεχνική
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C490
Δωρεά των Denise Περδικίδη και Λεωνίδα Περδικίδη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Αφαίρεση, Σύγχρονη τέχνη, Έργα τέχνης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Το έργο «Αχαιός Ι» ανήκει σε μια περίοδο δουλειάς του καλλιτέχνη που εκτείνεται χρονικά στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960 και συγκεκριμένα από το 1960 έως το 1966 και η οποία χαρακτηρίζεται ως η εποχή του αφηρημένου εξπρεσιονισμού στο έργο του. Δουλεύει κυρίως σε ξύλο, αναπτύσσοντας ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα, το οποίο συνδυάζει την αποφασιστικότητα της χειρονομιακής γραφής, την ενέργεια του action painting και την ένταση της βιωμένης εμπειρίας. Χρησιμοποιεί επάνω στην επιφάνεια του ξύλου ευτελή υλικά, όπως γάζες, ύφασμα, χαρτόνια, τα οποία είναι ήδη καμένα ή τα καίει στην πορεία, και στη συνέχεια επεμβαίνει «σκάβοντας» ακόμα και ξύνοντας την επιφάνεια προκειμένου να απελευθερώσει την ένταση της σύνθεσης. Η χρωματική κλίμακα είναι περιορισμένη και κινείται ανάμεσα σε δύο μονάχα χρώματα: στο πένθιμο μαύρο και το αιματηρό κόκκινο.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Δημήτρης Περδικίδης γεννήθηκε το 1922 στον Πειραιά. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους Κ. Παρθένη, Ο. Αργυρό και Ν. Γεωργιάδη. Με υποτροφία της ισπανικής κυβέρνησης συνέχισε τις σπουδές του στην Real Academia de Bellas Artes de San Fernando στη Μαδρίτη (1953-1956), όπου έζησε τις επόμενες τρεις δεκαετίες. Τα πρώτα του έργα διερευνούσαν τη δομή της εικόνας σε μια παραστατική ζωγραφική με συμβολικές αναφορές, τη δεκαετία του 1960 όμως στράφηκε προς την αφηρημένη εξπρεσιονιστική τέχνη διαμορφώνοντας μια προσωπική εικαστική γραφή, η οποία βασίζεται στη χειρονομιακή ένταση και στη χρήση των μεικτών υλικών. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 το έργο του αποκτά πολιτική διάσταση και στρέφεται προς το ρεύμα του κριτικού ρεαλισμού, δημιουργώντας συνθέσεις στις οποίες ενσωματώνει φωτογραφίες από τη διεθνή αλλά και την ελληνική επικαιρότητα, τις οποίες δομεί σε κονστρουκτιβιστική διάταξη. Η επιστροφή του στην Ελλάδα σηματοδοτεί και την επιστροφή του προς την αφαίρεση, δίνοντας έμφαση στη λειτουργία της φόρμας και στις πολύπτυχες συνθέσεις. Το έργο του τιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις: Α’ Βραβείο της Σχολής Γραφικών Τεχνών της Μαδρίτης (1958), Α’ βραβείο της Ένωσης Ισπανών Κριτικών Τέχνης (1961) και αργυρό μετάλλιο στην Έκθεση για το Διεθνές Βραβείο Αφηρημένης Τέχνης στη Λοζάνη (1961). Παρουσίασε το έργο του σε περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις στην Ευρώπη και την Αμερική, ενώ το 2002 το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης διοργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του στη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε σε πολλές ομαδικές και εκπροσώπησε την Ισπανία σε διεθνείς διοργανώσεις, όπως οι Μπιενάλε του Sao Paulo (1961) και της Βενετίας (1964 και 1966). Συμμετείχε επίσης στα Ευρωπάλια (Βέλγιο, 1982). Πέθανε το 1989 στην Αθήνα.