ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε το 1851 στον Πύργο Τήνου, πρωτότοκος γιος της οικογένειας Χαλεπά που διατηρούσε μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις μαρμαρογλυπτικής. Τελειώνοντας το Σχολαρχείο ο πατέρας του τον στέλνει να δουλέψει σε εμπορικό κατάστημα στη Σύρο, όμως λίγο αργότερα υποχωρεί στην επιθυμία του γιου του να ασχοληθεί με την τέχνη και το 1869 μετακομίζουν οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου ο Γιαννούλης εγγράφεται στο Βασιλικό Σχολείο των Τεχνών, στο οποίο φοιτά με βραβεία και επαίνους έως το 1872 που μετακομίζει στο Μόναχο και ξεκινά τις σπουδές του στη Βασιλική Βαυαρική Ακαδημία των Τεχνών, έχοντας εξασφαλίσει υποτροφία για σπουδές στο εξωτερικό από το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελίστριας Τήνου. Καθόλη τη διάρκεια των σπουδών του αποσπά βραβεία και μετάλλια για τα έργα που φιλοτεχνεί. Το καλοκαίρι του 1875 επιστρέφει στην Ελλάδα και ανοίγει το εργαστήριό του και ξεκινά η α’ περίοδος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Το 1878 εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της ασθένειάς του και την επόμενη χρονιά κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, εγκαταλείπει την καλλιτεχνική του δραστηριότητα και μετακομίζει στην Τήνο με τη μητέρα του μέχρι το 1888 που η κατάστασή του επιδεινώνεται και οδηγείται σε εγκλεισμό στο Φρενοκόμειο της Κέρκυρας, μέχρι το 1892. Δέκα χρόνια αργότερα ξεκινά η β’ περίοδος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, αυτή τη φορά στην Τήνο, με την ίδια θεματολογία, αλλά διαφορετική τεχνοτροπία. Το 1925 πραγματοποιείται έκθεση γλυπτών του στην Ακαδημία Αθηνών, η οποία αποσπά διθυραμβικά σχόλια, το 1927 του απονέμεται το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών και την επόμενη χρονιά οργανώνεται από τον Ν. Βέλμο έκθεση γλυτπών και σεδίων στο «Άσυλο της Τέχνης». Το διάστημα 1930-1938 είναι η γ’ καλλιτεχνική περίοδος δημιουργίας του Χαλεπά στην Αθήνα, η οποία διακρίνεται από λιτότητα, αμεσότητα στην έκφραση και επιμονή στη θεματολογία. Πεθαίνει τον Σεπτέμβριο του 1938 σε ηλικία 87 ετών.