Μενου

Γενεαλογικό έργο

Παναγιωτάκης Σταύρος (1963)

2011 | 100 x 70 εκ

Μεικτή τεχνική


Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

MCA.MMCA.C432

Δωρεά του καλλιτέχνη


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Είδος έργου: Έργο τέχνης μεικτής τεχνικής

Θέμα: Σύνθεση, Σύγχρονη τέχνη, Έργα τέχνης


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Στη σειρά έργων «Γενεαλογικό δέντρο» ο καλλιτέχνης διερευνώντας την προσέγγιση της έκφρασης μέσα από το πλαίσιο της κοινωνικής ανθρωπολογίας και της εθνολογίας, πραγματεύεται ζητήματα, όπως ο ξεριζωμός, η περιπλάνηση, η ταυτότητα, η ένταξη σε μια κοινωνία. Επηρεασμένος από τις σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και καταστάσεις και το μείζον θέμα του προσφυγικού οδηγείται σε έργα, τα οποία προσεγγίζουν τα παραπάνω θέματα, όπως στην περίπτωση των προσφύγων την απουσία της συνοχής ανάμεσα στην πατρίδα και την μετοίκηση, ανάμεσα στην καταγωγή (γενεαλογικό δέντρο) και την ταυτότητα.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Σταύρος Παναγιωτάκης γεννήθηκε το 1963 στα Χανιά, αλλά από μικρή ηλικία έζησε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου U.D.K στο εργαστήριο του κ. Gerhard Bergmann (1984-1989), ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής και γλυπτικής στο εργαστήριο του S. Taigiri. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του D.A.A.D και το 1991 απέκτησε το μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (Meisterschüler) από την Ανώτατη Σχολή Καλών του Βερολίνου U.D.K. Το 2015 αναγορεύθηκε διδάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ. Υπήρξε υπεύθυνος του Γραφείου Πολιτιστικών Θεμάτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Θεσσαλονίκης. Δίδαξε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (1994-2006), στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Α.Π.Θ. (2000-2007 με σύμβαση Π.Δ. 407) και στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών ως ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό. Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε., του Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε. (του οποίου και διετέλεσε πρόεδρος, 2000-2003) και της ομάδας Έλασμα , ενώ το 1999 διοργάνωσε το καλλιτεχνικό χωριό Παροικία Ιστίων. Τα πρώιμα έργα κινούνται στο μεταίχμιο παράστασης και αφαίρεσης, διατηρώντας μια λαμπρή ισορροπία ανάμεσα στην ένταση της χειρονομιακής γραφής και το δυναμισμό της ύλης, με έντονες τις επιρροές από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Το ενδιαφέρον του για τον όγκο, το χώρο και την προσάρτηση του χώρου στο έργο τον οδήγησε επίσης σε τρισδιάστατες κατασκευές με χρήση ποικίλων υλικών που συνεργάζονται με χρώμα, καθώς και σε εικαστικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον. Παράλληλα εργάστηκε και σε τελάρο παίρνοντας ερεθίσματα από φωτογραφήσεις μηχανών ή εργαλείων. Ακολούθησαν σχεδιαστικές παραλλαγές πάνω στο αρχικό ερέθισμα και η δημιουργία χρωματικών πεδίων που ορίζονται από τα διάκενα των σχεδίων. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και συμμετείχε σε συμπόσια γλυπτικής-ζωγραφικής Βραβεύτηκε στην 6η Biennale Μικρογραφίας (Μιλάνοβιτς, 2000). Από το 1987 πραγματοποίησε πληθώρα ατομικών εκθέσεις σε Ελλάδα και Γερμανία και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι Griechische Kreise. Έλληνες καλλιτέχνες (Βερολίνο (1990), Λατομείο - Εικαστικές επεμβάσεις, (Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, (1995), Νεκρή φύση/φύση νεκρή, (Θεσσαλονίκη (1996), Έγκλειστον, (Αθήνα 1998 με την ομάδα Έλασμα), Όψεις της εικαστικής Δημιουργίας στη Θεσσαλονίκη μετά το 1960, (Θεσσαλονίκη (1997), Contemporary Art in the Balkans (Θεσσαλονίκη, 1999), Athens by art (2004), 2η Biennale Πεκίνου (2005), Nylon Group, Μπιενάλε Τασκένδης, Ουζμπεκιστάν (2007) κ.ά. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και το Βερολίνο.