ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Νίκος Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές σχεδίου στο πλευρό του Θανάση Απάρτη και στη συνέχεια σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1946-1948). Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην αρχιτεκτονική στο New York Columbia University (1952-1953) καθώς και ζωγραφική και σκηνογραφία στο Slade University College του Λονδίνου (1953-1955), όπου αργότερα δίδαξε ως καθηγητής. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία στο θέατρο, τον κινηματόγραφο και το μπαλέτο και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους σε διεθνές επίπεδο, συνεργαζόμενος με τους κορυφαίους δημιουργούς από κάθε χώρο. Τα πρώτα του έργα κινούνται στο πλαίσιο της action painting και του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Με την εγκατάστασή του στο Λονδίνο, έδωσε αφηρημένες συνθέσεις στις οποίες κυριαρχούν καλλιγραφικά-οργανικά σχήματα, ενώ χρησιμοποιεί την τεχνική του κολλάζ και των papiers découpés. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 στράφηκε σε μια ζωγραφική που χαρακτηρίζεται από την αυστηρή οργάνωση και την επιβολή ορθογώνιων αρχιτεκτονικών σχημάτων, με σαφείς κριτικές αναφορές στο απρόσωπο αστικό περιβάλλον. Συνέχισε προς αυτήν την κατεύθυνση, πειραματιζόμενος στις δομικές- κονστρουκτιβιστικές δυνατότητες των σχημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 επέστρεψε δυναμικά στη ζωγραφική, με αναπαραστατικές-αφηγηματικές συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων, στις οποίες ο μύθος συναντάει τη σύγχρονη πραγματικότητα σε εξωπραγματικούς-θεατρικούς χώρους. Υπήρξε ενεργό μέλος της ομάδας «Αρμός» και παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και κατεξοχήν στο εξωτερικό. Από τις συμμετοχές του σε διεθνείς διοργανώσεις, ξεχωρίζουν η Documenta (Κάσσελ, 1964) και η Biennale Βενετίας (1966, οπότε συμμετείχε στο ζωγραφικό τμήμα με τον Γ. Μαυροΐδη). Πέθανε το 2001 στο Λονδίνο.