Μενου

Εφημερίδα

Ξενάκης Κωνσταντίνος (1931-2020)

2007 | 49 x 69 εκ

Τύπωμα σε χαρτί


Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

MCA.MMCA.C349

Δωρεά του καλλιτέχνη


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Είδος έργου: Εγκατάσταση

Θέμα: Σύνθεση, Συστήματα γραφής, Σύγχρονη τέχνη, Έργα τέχνης


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Κωνσταντίνος Ξενάκης επικεντρώνεται σε μια σημειολογία τόσο της εικόνας όσο και της καθημερινής επικοινωνίας, προτάσσει οπτικούς κώδικες και δημιουργεί μία «γλώσσα» στην οποία στοιχεία από αλφάβητα διάφορων πολιτισμών συμβιώνουν με σήματα-σύμβολα της σύγχρονης πραγματικότητας. Ιερογλυφικά της αρχαίας Αιγύπτου ή τύποι της σφηνοειδούς γραφής, π.χ., συνδυάζονται με σημάνσεις οδικής κυκλοφορίας, ενώ τα αρχετυπικά σχήματα, τα πρωτογενή μοτίβα, οι σχέσεις σημαίνοντος και σημαινόμενου, η φιλοσοφική-συμβολική διάσταση, η διαχρονική και διαπολιτισμική προσέγγιση ορίζουν τον πυρήνα της δημιουργίας του, η οποία διατηρεί πάντα τον πρωτοποριακό και πειραματικό της χαρακτήρα.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Ξενάκης γεννήθηκε το 1931 στο Κάιρο, όπου ξεκίνησε με σπουδές σχεδίου. Το 1955 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στην École Supérieure des Arts Modernes (1956-57) και ζωγραφική στην Academiè de la Grande Chaumière (1957-61). Το 1970 με υποτροφία DAAD εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο και δίδαξε στο Schiller College (1971-1973) και στη Hochschulle für Bildende Künste . Τα χρόνια που ακολούθησαν εργάστηκε μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, ταξίδεψε και εξέθεσε σχεδόν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα πρώιμα έργα του κινούνταν στο κλίμα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και τη άμορφης τέχνης και διακρίνονται για την ένταση της χειρονομίας, τον ρυθμό και την κίνηση, τον δυναμισμό και την πλαστικότητα του χρώματος. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 περίπου προσχωρεί στη φωτοκινητική τέχνης, τις δράσεις και τα περιβάλλοντα με βασική του επιδίωξη να αναγκάσει τον θεατή της τέχνης να μην είναι μόνο παθητικός δέκτης και να γίνει ενεργός και συμμέτοχος στην καλλιτεχνική πράξη. Κατά τη δεκαετία του 1970 πέρασε στη γλώσσα των σημείων, ένταξε στα έργα του στοιχεία καθημερινότητας, χρησιμοποίησε τύπους από την τεράστια πολιτισμική παράδοση τόσο την ελληνική όσο και την αιγυπτιακή και δημιουργεί ένα νέο οπτικό αλφάβητο, μια νέα γραφή. Στην εξέλιξη της δουλειάς του λειτούργησε ως ένας διαχρονικός γραφέας της Αρχαίας Αιγύπτου και επιχείρησε να μεταγράψει τη σύγχρονη πραγματικότητα με ιερογλυφικούς κώδικες. Από τη δεκαετία του 1990 αρχίζει να επισκέπτεται την Ελλάδα συχνότερα και μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Παρισιού και Αθήνας, εκθέτει την αυτοβιογραφική σειρά με τίτλο Το βιβλίο της ζωής και παρουσιάζει σε αναδρομική έκθεση τα έργα του της τελευταίας 20ετίας στο Κ.Μ.Σ.Τ. το 2003. Πέθανε το 2020 στην Αθήνα.