Λεμεσός
Μολφέσης Ιάσων (1925-2009)
1958 | 27 x 41 εκ
Λάδι σε ύφασμα
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Συλλογή Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη
MCA.MMCA.C319
Δωρεά Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Αφηρημένη σύνθεση, Τοπιογραφία, Σύγχρονη τέχνη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Τα έργα «Λεμεσός» και «Ζωγραφική» του Ιάσονα Μολφέση αποτελούν δείγματα της ζωγραφικής του περιόδου, η οποία κινήθηκε στο πλαίσιο των αφηρημένων τάσεων και της άμορφης τέχνης. Με χαρακτηριστικά στοιχεία τη χρωματική λιτότητα –κυριαρχούν οι ώχρες, το λευκό, το μαύρο και οι γκρίζες αποχρώσεις–, καθώς και τις εντάσεις της χειρονομιακής ζωγραφικής, δημιουργεί συνθέσεις που χαρακτηρίζονται από εξπρεσιονιστική αλλά συνάμα και λυρική διάθεση.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Ιάσων Μολφέσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1941-1946) με δασκάλους τους Κωνσταντίνο Παρθένη, Δημήτριο Μπισκίνη και Επαμεινώνδα Θωμόπουλο, ενώ παράλληλα φοίτησε και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1942-1944). Μελέτησε τη βυζαντινή τέχνη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1947-49). Το 1950 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και τοιχογραφίας στην École des Beaux-Arts (1951-52). Έζησε κατά κύριο λόγο στο Παρίσι, με εξαίρεση την περίοδο της παραμονής του στην Ελλάδα, όταν και εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. (1988-1991). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του μέχρι τον θάνατό του το 2009 έζησε στην Αθήνα. Την περίοδο 1950-70 ασχολήθηκε κυρίως με τη ζωγραφική. Τα πρώτα του έργα είναι συνθέσεις με ανθρώπινες μορφές και τοπία. Με την εγκατάστασή του στη Γαλλία, η ζωγραφική του κινήθηκε στο πλαίσιο των αφηρημένων τάσεων και της άμορφης τέχνης. Ο χρωματικός περιορισμός, η ένταση και η βιαιότητα της εξπρεσιονιστικής, χειρονομιακής γραφής, η δραματικότητα αλλά και ένας διαφαινόμενος λυρισμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των συνθέσεών του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 αξιοποίησε τις δυνατότητες των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ενσωματώνοντας στη ζωγραφική επιφάνεια σπαράγματα διάστικτων ταινιών. Από το 1968 στράφηκε στη γλυπτική και άρχισε να δημιουργεί ανάγλυφα και μεγάλους γλυπτικούς χώρους στο Παρίσι και σ’ άλλες γαλλικές πόλεις. Στους χώρους αυτούς η μυθολογία συμβιώνει με τον σύγχρονο τεχνικό πολιτισμό, μ’ ένα βαθύ μεταφυσικό-φιλοσοφικό υπόβαθρο και μια καίρια συμβολική διάσταση. Έχει παρουσιάσει σειρές ανάγλυφων (Σαρκοφάγος, Ήλιον, Τήξη, Υδρογόνο, κ.ά.), ενώ ενδεικτικοί είναι οι τίτλοι των μεγάλων γλυπτικών του συνθέσεων-παρεμβάσεων σε δημόσιους χώρους: Αγορά, Λαβύρινθος, Απολίθωμα, Δέλτα, Πλανήτης, κ.ά. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα έργα του ήταν ανάγλυφες ή επίπεδες συνθέσεις που πλησίαζαν τη ζωγραφική, στις οποίες τα ολοκληρωμένα συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών συνδυάζονταν με σχηματοποιημένες ανθρώπινες μορφές.