Βιετνάμ
Κοκκινίδης Δημοσθένης (1929-2020)
1966 | 56 x 56 εκ
Κόλλα σε χαρτόνι
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Συλλογή Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη
MCA.MMCA.C291
Δωρεά Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Ανθρώπινη φιγούρα, Κοινωνικό-πολιτικό θέμα, Σύγχρονη τέχνη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Το «Βιετνάμ» και η «Απειλή» εντάσσονται στις ενότητες «Πόλεμος-Βία» και «Ταυτότητες» αντίστοιχα. Όπως μαρτυρείται από τον ίδιο τον τίτλο του έργου, το νοηματικό υπόβαθρο της ενότητας είναι εύκολα προσπελάσιμο καθώς το θέμα της βίας τονίζεται από την εμφατική σημασία που ο ζωγράφος το αποδίδει, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο το επεξεργάζεται, δίδοντας πρωταρχικό ρόλο στο χρώμα και αξιοποιώντας μια έντονα αφαιρετική γραφή, που συνεισφέρει καθοριστικά στο αποτέλεσμα. Η «Απειλή» συνιστά την κατάθεση του Κοκκινίδη ως καλλιτέχνη την εποχή της δικτατορίας και την κριτική του απέναντι στην επίκαιρη πραγματικότητα της περιόδου, και επικεντρώνεται μαζί με τα υπόλοιπα έργα της ενότητας στα γεγονότα της επταετούς δικτατορίας, στους θύτες στρατιωτικούς, στα δικαστήρια, τα θύματα και τις αντιστασιακές μορφές.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε το 1929 στον Πειραιά. Ξεκίνησε με σπουδές οικονομικών στην ΑΣΟΕΕ, τις εγκατέλειψε όμως σύντομα για να αφοσιωθεί στην τέχνη. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1952-1957) με δασκάλους τους Σπύρο Παπαλουκά και Γιάννη Μόραλη. Ως υπεύθυνος του καλλιτεχνικού τμήματος του ΕΟΕΧ (1959-61) ασχολήθηκε με την αξιοποίηση της νησιώτικης αγγειοπλαστικής. Τη δεκαετία του 1960 ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα ως ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» και της ομάδας «Τομή» και το 1974 ήταν ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη». Υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Ford. Το 1976 εξελέγη τακτικός καθηγητής ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε μέχρι το 1997, διετέλεσε μάλιστα και πρύτανης της Σχολής την περίοδο 1980-82. Ασχολήθηκε ακόμη με τη γλυπτική, αλλά και με ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών θεμάτων γύρω από την τέχνη και την αισθητική με δημοσιεύσεις, εισηγήσεις σε συνέδρια και μεταφράσεις. Το χρώμα, ζωντανό και έντονο διαδραματίζει καθοριστικό εκφραστικό ρόλο στο σύνολο του έργου του, το οποίο κινείται στο πεδίο της αφαιρετικής παραστατικότητας. Κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970 τα έργα του αποτελούν κριτικό σχολιασμό της τρέχουσας ιστορικής πραγματικότητας. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 σταματά η άμεση αναφορά σε πολιτικά ζητήματα και το θεματολόγιό του επικεντρώνεται στην ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία με τους όμοιούς του και με τη φύση, ενώ την ίδια περίοδο ο καλλιτέχνης δοκιμάζει τις δυνατότητές του στην πλαστική. Στα έργα της τελευταίας περιόδου της εικαστικής του πορείας κυριαρχούν σχόλια σχετικά με τη διαχρονικότητα του ελληνικού περιβάλλοντος που αφορμούν από τη μυθολογία και τη λογοτεχνία. Πραγματοποίησε δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές [Tre Grekiska Utstallningar (Στοκχόλμη, 1978), Ευρωπάλια (Βρυξέλλες, 1982), Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου (Αθήνα, 1992) κ.ά.]. Το 1989 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του έργου του από το Μ.Κ.Σ.Τ. και το 2007 κυκλοφόρησε μονογραφία με το έργο του. Πέθανε στην Αθήνα το 2020.