Η έπαυλη Τρικούπη στην Κηφισιά
Μαυροϊδής Γιώργος (1913-2003)
1942 | 30 x 19.4 εκ
Υδατογραφία
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Συλλογή Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη
MCA.MMCA.C268
Δωρεά Αλέξανδρου και Δωροθέας Ξύδη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Τοπιογραφία, Αστικό περιβάλλον, Σύγχρονη τέχνη
Τεχνικές: Υδατογραφία
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Τα έργα του Γ. Μαυροΐδη της συλλογής του ΜΟΜus-Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, κυρίως πορτραίτα και τοπιογραφίες, αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της ζωγραφικής του καλλιτέχνη που μαρτυρούν το εκρηκτικό του ταπεραμέντο. Το χρώμα αποτελεί βασικό στοιχείο των συνθέσεών του, καθώς με αυτό σχεδιάζει τη σύνθεση, ενώ στη συνέχεια τη χτίζει με βάση τους χρωματικούς συσχετισμούς. Η μετάπλαση των οπτικών ερεθισμάτων σε πλαστικό γεγονός μέσα από νευρώδεις πινελιές που διακρίνονται για τις εξπρεσιονιστικές τους εντάσσεις κατά την απόδοση των προσωπογραφιών του κυρίως με λάδι, αποτελούν χαρακτηριστικά του προσωπικού του ύφους. Στις τοπιογραφίες του, τις οποίες εμπνέεται συχνά από το ελληνικό νησιωτικό τοπίο, η χρήση και το δούλεμα του χρώματος, συνήθως ακουαρέλα, δημιουργεί ένα πιο ήσυχο και λυρικό αποτέλεσμα.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Γιώργος Μαυροΐδης γεννήθηκε το 1913 στον Πειραιά. Έχοντας καταγωγή από την Κύπρο πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Λάρνακα. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα (1946-1959) μέχρι την εκλογή του ως Καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, όπου διετέλεσε διευθυντής (1975-1977) και στη συνέχεια Πρύτανης (1977-1978). Συνταξιοδοτήθηκε το 1982. Η θεματολογία των έργων του περιλαμβάνει κυρίως γυναικείες μορφές και γυμνά, τοπία, νεκρές φύσεις και πολλές προσωπογραφίες φίλων του και γνωστών προσωπικοτήτων. Παράλληλα με το ζωγραφικό του έργο ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και τη γλυπτική σε πηλό, καθώς και με τη συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων, διηγημάτων και ποιητικών συλλογών. Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις, κυρίως στην Ελλάδα, και στις Η.Π.Α. και μετά το θάνατό του πραγματοποιήθηκαν μια σειρά αναδρομικών παρουσιάσεων της εικαστικής του πορείας: το 1986 στην Εθνική Πινακοθήκη, το 2000 από το ΜΙΕΤ, το Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 2003 στο Μουσείο Μπενάκη και το 2010 από το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές και διεθνείς διοργανώσεις: Πανελλήνιες (1948, 1952, 1957, 1963, 1965, 1967), Biennale Sao Paulo (1955 και 1957, οπότε τιμήθηκε με εύφημη μνεία), Αλεξανδρείας (1962) και Βενετίας (1966, όπου συμμετείχε μαζί με τον Ν. Γεωργιάδη) κ.ά. Το 1995 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Κύπρου και με το Αριστείο Καλών Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε το 2003 στην Αθήνα.