Ζευγάρι
Σπεράντζας Βασίλης (1938)
39 x 50 εκ
Λιθογραφία
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C228
Δωρεά του καλλιτέχνη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο χαρακτικής
Θέμα: Ανθρώπινη φιγούρα, Ζευγάρι, Σύγχρονη τέχνη
Τεχνικές: Λιθογραφία
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Οι λιθογραφίες του Βασίλη Σπεράντζα μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στη δομή των συνθέσεων. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί –με εξαίρεση το έργο «Ζευγάρι» – σκοτεινά, σχεδόν κλειστοφοβικά περιβάλλοντα, εσωτερικών χώρων, τα οποία απεικονίζονται με πληθώρα στοιχείων. Δεσπόζουν οι γυμνές γυναικείες μορφές σε διάφορες στάσεις: όρθιες, καθισμένες, ξαπλωμένες, ενώ στην περίπτωση του έργου «Ζευγάρι» ο άνδρας εμφανίζεται όπως πάντα ντυμένος με ριγέ κοστούμι. Αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες της λιθογραφίας χρωματικά, ο Σπεράντζας δημιουργεί συνθέσεις, οι οποίες έχουν σκηνική υπόσταση και ένα ποιητικό μυστήριο σαν να πρόκειται για μεταφυσικό όραμα.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Βασίλης Σπεράντζας γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Πραγματοποίησε αρχικά σπουδές ζωγραφικής και χαρακτικής στην École des Beaux Arts του Παρισιού (1956-1962) και στη συνέχεια χαλκογραφίας σε διάφορες Ακαδημίες Τέχνης στο Λονδίνο. Την περίοδο 1976-1987 δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής στην École des Beaux Arts στο Παρίσι. Η ζωγραφική του διακρίνεται για τον βαθύ ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα. Κυριαρχεί η γυναικεία μορφή, η οποία απεικονίζεται σχεδόν πάντα γυμνή σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών, ενώ αντίθετα, η ανδρική όταν εμφανίζεται είναι πάντα ντυμένη, συνήθως με ριγέ κοστούμι. Η ατμόσφαιρα των συνθέσεών του, ποιητική-λυρική, χαρακτηρίζεται από φορτισμένη ερωτική διάθεση με σεξουαλικούς υπαινιγμούς, ενώ ο έντονα εικονογραφικός του χαρακτήρας, οι νοσταλγικές όψεις μιας άλλης εποχής, τα λαμπερά χρώματα, η πλαστικότητα των όγκων, η διακοσμητικότητα και τα συμβολικά μοτίβα, αποτελούν τα κύρια στοιχεία τους. Οι ατομικές του εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είναι πολυάριθμες, ενώ συμμετείχε και σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται οι περισσότερες Πανελλήνιες από το 1960 έως το 1987, το παρισινό Salon de Mai από το 1967 μέχρι το 1987, η Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1971 κ.ά