Χωρίς τίτλο
Αληθεινός Δημήτρης (1945)
Μεταπολίτευση (1974-σήμερα)
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C716
Donation of the artist
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Εγκατάσταση
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Το έργο του Δημήτρη Αληθεινού «Χωρίς τίτλο» πρωτοπαρουσιάστηκε στην ατομική του έκθεση το 1972 στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός. Εκεί οι κρυμμένες στους σκουπιδοτενεκέδες μορφές, όπως και το ανακριτικό γραφείο, η τηλεόραση που επαναλαμβάνει τον ανούσια μονότονο λόγο των συνταγματαρχών, το φυλακισμένο στο κλουβί ανθρώπινο κρανίο, οι κρυμμένες στους σκουπιδοτενεκέδες μορφές, το εσταυρωμένο κόκκινο ανδρείκελο που αναμεταδίδει σε πραγματικό χρόνο τους ήχους της πόλης, είναι μερικά από τα έργα που παρουσιάστηκαν, πολλά εκ των οποίων «ζωντανεύουν», ενσωματώνουν τον ήχο και την κίνηση, ενώ στο σύνολό τους αναφέρονται με σαφείς και ευδιάκριτους συμβολισμούς στην τραγική κατάσταση της περιόδου, ορίζουν μια αδιαπραγμάτευτη κριτική στάση, αφηγούνται, υπαινικτικά και ελλειπτικά, ιστορίες βίας και φόβου, οδηγούν σε μια αμιγώς πολιτική ανάγνωση και ερμηνεία, διατυπώνουν ένα σθεναρό μήνυμα διαμαρτυρίας και καταγγελίας, απευθύνουν και απευθύνονται, προϋποθέτουν την άμεση συμμετοχή, εμπλοκή και αντίδραση του θεατή, συνδέουν την εικαστική έκφραση με τη ζωή, αντανακλούν την ωμότητα και τη σκληρότητα του στρατιωτικού καθεστώτος, θέτοντας επιτακτικά ερωτήματα για τον ρόλο και τη λειτουργία του δημιουργού και του έργου τέχνης σε κρίσιμες και ανελεύθερες εποχές που συνθλίβουν την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
"Ο Δημήτρης Αληθεινός γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Πραγματοποίησε μια σειρά σπουδών ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής στην Α.Σ.Κ.Τ. (1968-1970), στην Accademia di Belle Arti της Ρώμης (1970-1974) και στην École Spéciale d’ Architecture στο Παρίσι (1974-1979). Οι πολύπλευρες σπουδές του αντικατοπτρίζονται στο έργο του, στο οποίο επιχειρεί να μεταδώσει μια συνολική εμπειρία τέχνης μέσα από τη συνεργασία εικόνας, λόγου, κίνησης, ήχου και δράσης. Στις πρώτες του ατομικές εκθέσεις παρουσιάζει μια σειρά έργων, τα οποία διαμορφώνονται μέσα στο διεθνές επαναστατικό –πολιτικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό- πνεύμα της δεκαετίας του 1960, στηλιτεύουν τη χούντα των συνταγματαρχών και αποτελούν από τις πιο δυνατές, σκληρές, τολμηρές και επαναστατικές εικόνες της περιόδου. Οι εικαστικοί προβληματισμοί που στρέφονται γύρω από το ζήτημα των συμβόλων, των τελετουργιών, των μύθων και της ιστορίας της ανθρωπότητας τον οδηγούν στην πραγματοποίηση δράσεων και περιβαλλόντων, τα οποία στηρίζονται σε ποικίλες αλληγορίες και συμβολισμούς από διαφορετικές κουλτούρες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξεκινάει μια σειρά έργων τις «Κατακρύψεις», τις οποίες συνεχίζει μέχρι σήμερα, σε διάφορους δημόσιους χώρους, αίθουσες τέχνης, μουσεία, οι οποίες αποτελούν μια συμβολική πράξη, η οποία αφορά στη διάδοση των τοπικών παραδόσεων, και στις οποίες τοποθετεί έργα κάτω από το έδαφος πραγματοποιώντας ένα σχόλιο για την έννοια της μνήμης και του χρόνου. Ακόμη, έχει παρουσιάσει το έργο του σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πλούσια είναι η συμμετοχή του και σε διεθνείς διοργανώσεις ανάμεσά τους και οι: Grands et Jeunes d’Aujourd’hui (Παρίσι, 1975), Avanguardia e Sperimentazione (Μόντενα, Βενετία, 1978), Ευρωπάλια (Βρυξέλλες, 1982), Biennale Sao Paulo (1983), Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (1989) και Βενετίας (1997, όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα μαζί με τους Στ. Αντωνάκο, Αλ. Ψυχούλη και Θ. Τότσικα). Τη διετία 2014-2015 πραγματοποίησε μια σειρά εκθέσεων στο Οπλοστάσιο/Τέχνης, όπου παρουσίαζε σε ατομικές εκθέσεις το έργο Ελλήνων καλλιτεχνών και το 2015 βραβεύτηκε από την AICA Hellas για τη συμβολή του συνόλου του καλλιτεχνικού του έργου, στην ιστορία της ελληνικής τέχνης."