Γλυπτό Ι
Χουτοπούλου-Κονταράτου Σωσώ (1923-1984)
1974 - 1976 | 133 x 165 x 28 εκ
Ξύλο, χρώμα, λευκή λάκα
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C694
Δωρεά Μιχάλη Κονταράτου
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Γλυπτό
Θέμα: Γεωμετρική αφαίρεση, Γλυπτική, Σύγχρονη τέχνη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Η Σωσώ Χουτοπούλου-Κονταράτου ενδιαφέρθηκε ήδη από τα πρώιμα γλυπτικά της έργα να αποδώσει την κίνηση μέσα από την πλαστική της γλώσσα. Οι γλυπτικές γεωμετρικές της συνθέσεις βασίζονται κυρίως στη ρυθμική επανάληψη και ανάπτυξη της καμπύλης (όπως στην περίπτωση του έργου “Sculpture I”, 1974-1976), γεγονός που συναντάται και στη σειρά χαρακτικών της, όπου η καμπύλη γραμμή λειτουργεί ως συνθετική μονάδα, η οποία ανελίσσεται σε κυρτούς και κοίλους σχηματισμούς, σχεδιάζοντας τον κυματισμό μιας εναλλασσόμενης κίνησης («Χωρίς τίτλο», 1976).
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Η Σωσώ Χουτοπούλου-Κονταράτου γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα στο προκαταρτικό τμήμα της Α.Σ.Κ.Τ. την περίοδο 1943-1944 και στη συνέχεια το 1947 μετέβη στη Γενεύη, όπου πραγματοποίησε σπουδές βιομηχανικού σχεδίου στην École des Arts et Metiers, γλυπτικής στην Académie Henri Paquet, ελεύθερες σπουδές φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης, καθώς και χρυσοχοϊκής στη Λωζάνη με τον χρυσοχόο Marcel Nieuwmunster. To διάστημα 1972-74 συνεργάστηκε με τη Χρυσοθήκη Ζολώτα και παρουσίασε έργα της σε διεθνείς εκθέσεις κοσμήματος. Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές εκθέσεις και ανάμεσα στις συμμετοχές της σε ομαδικές και διεθνείς διοργανώσεις συγκαταλέγονται οι: Biennale του Buenos Ayres (1960-64), Αλεξανδρείας (1963, 1970), Χαρακτικής (Λιουμπλιάνα, 1975, 1977, 1979, 1981, Κρακοβία, 1976, 1978, 1980 και Friedrikstad, 1976, 1978, 1980), Avanguardia e Sperimentazione (Μόντενα, Βενετία, 1978). Πέθανε το 1984 στην Αθήνα. Το έργο της διακρίνεται για τις αυστηρά γεωμετρικές συνθέσεις, οι οποίες βασίζονται, κατά περίπτωση, στις εναλλαγές καμπύλων και ευθειών, στην οπτική αξιοποίηση των κενών μερών, στη ρυθμική και αρμονική επανάληψη όμοιων μονάδων. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 η καλλιτέχνιδα εγκατέλειψε τα περίοπτα έργα για να περάσει σε επιτοίχιες τρισδιάστατες συνθέσεις, που επίσης βασίζονται στις ίδιες συνθετικές αρχές.