Χωρίς τίτλο (Από τη σειρά Σειραϊκές Δομές)
Ντάβου Μπία (1932-1996)
1985 | 340 x 40 x 40 εκ
Ξύλο, ακρυλικό, μελάνι
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Σειραϊκές Δομές
MCA.MMCA.C681
Δωρεά Βικτορίας Δράκου
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Γλυπτό
Θέμα: Σύνθεση, Συστήματα γραφής, Σύγχρονη τέχνη, Έργα τέχνης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Η Ντάβου στις αρχές της δεκαετίας του '70, εγκατέλειψε τη ζωγραφική του τελάρου, για να αφοσιωθεί σε τρισδιάστατες κατασκευές και περιβάλλοντα. Μελέτησε τη δομή των προγραμμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά και τα μηχανικά τους μέρη, για να παρουσιάσει έργα στα οποία τα ηλεκτρονικά κυκλώματα και οι σειραϊκές δομές (ακολουθία Fibonacci) αποτελούσαν τις βασικές προϋποθέσεις επικοινωνίας. Σύντομα ο ορθός λόγος της μαθηματικής γλώσσας μετασχηματίστηκε σε ποιητική και λυρική έκφραση. Ένα από τα παραδείγματα αυτής της περιόδου αποτελεί και το έργο «Χωρίς τίτλο (Από τη σειρά Σειραϊκές δομές)», στο οποίο η καλλιτέχνιδα προσαρμόζει τον κώδικα αυτό πάνω σε μια λευκή όρθια στήλη, η οποία δομείται ζωγραφικά από την ακολουθία.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Η Μπία Ντάβου γεννήθηκε το 1932 στην Αθήνα και σπούδασε ζωγραφική (1952-58) στο εργαστήριο του Κώστα Ηλιάδη. Υπήρξε μέλος της ομάδας «Διαδικασίες – Συστήματα». Τη δεκαετία του 1960 έδωσε έργα που κινούνται στο πλαίσιο του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, με κύρια στοιχεία την ορμητική χειρονομιακή πινελιά και τη διερεύνηση των δομικών στοιχείων του χώρου. Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας θα δώσει μια σειρά από τρισδιάστατες κατασκευές από πλεξιγκλάς με παραθέσεις και επαλληλίες διάτρητων έγχρωμων πλεγμάτων. Η τεχνολογία και η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών θα την οδηγήσει τη δεκαετία του 1970 σε μινιμαλιστικές συνθέσεις (Σειραϊκές Δομές). Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, θα χρησιμοποιήσει τα πανιά-ιστία σε διάφορους συνδυασμούς –ελεύθερα στον χώρο ή ως βασικό στοιχείο σε εκτεταμένες εγκαταστάσεις-περιβάλλοντα. Στα υφάσματα που χρησιμοποιεί επεμβαίνει χρωματικά, ενώ συχνά στην επιφάνειά τους σημειώνονται, ράβονται, υφαίνονται με κόκκινη κλωστή στίχοι από την Οδύσσεια. Οι προτάσεις της ενέχουν ένα έντονα συμβολικό περιεχόμενο, υπαινίσσονται το μεγάλο ταξίδι της ζωής και του θανάτου. Πραγματοποίησε δώδεκα ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα (οι περισσότερες στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός) και τη Θεσσαλονίκη. Το 2008 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση του έργου της στο ΕΜΣΤ, Αθήνα. Σημαντικές ήταν οι συμμετοχές της σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις: Πανελλήνιες (1957, 1960, 1963, 1965, 1967, 1987), Biennale Παρισιού (1961), Αλεξανδρείας (1967) και Sao Paulo (1987), Ευρωπάλια (Βρυξέλλες, 1982) κ.ά Πέθανε το 1996 στην Αθήνα.