Χρυσόμαλλο Δέρας
Αληθεινός Δημήτρης (1945)
1981 | 200 x 150 x 20 εκ
Λαμαρίνα, δέρμα
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Συλλογή Αλέξανδρου Ιόλα
MCA.MMCA.C649
Δωρεά Αλέξανδρου Ιόλα
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Γλυπτό
Θέμα: Σύνθεση, Σύγχρονη τέχνη, Γλυπτική, Έργα τέχνης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Δημήτρης Αληθεινός επιχειρεί μια νέα προσέγγιση στα έργα του, διεισδύοντας στον νοητικό χώρο που πραγματεύεται τη σημασία του μύθου. Η νέα του αυτή προβληματική επιχειρεί να συγκεράσει έννοιες όπως τα σύμβολα και οι τελετουργίες, ο μύθος και η ιστορία, ο χρόνος. Επιλέγει στοιχεία βάσει της διαχρονικότητάς τους, όπως λ.χ. τα φτερά, σύμβολο της ελευθερίας, τα οποία ζωγραφίζει πρώτα στο σώμα του, στη συνέχεια στη ζωντανή χελώνα και έπειτα τα προσαρμόζει στα γύψινα αγγελάκια-ερωτιδείς (Baroxisme). Η’ όπως στην περίπτωση του έργου «Χρυσόμαλλο Δέρας» συναρμόζει πάνω στη μεταλλική επιφάνεια της λαμαρίνας το δέρμα ως επίθετο αντικείμενο παραπέμποντας στον γνωστό μύθο. Μέσω των έργων του αυτής της περιόδου επιχειρεί να καθορίσει την τέχνη ως πρακτική που ενεργοποιεί την πνευματική και νοητική διάσταση του ανθρώπου.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Δημήτρης Αληθεινός γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Πραγματοποίησε μια σειρά σπουδών ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής στην Α.Σ.Κ.Τ. (1968-1970), στην Accademia di Belle Arti της Ρώμης (1970-1974) και στην École Spéciale d’ Architecture στο Παρίσι (1974-1979). Οι πολύπλευρες σπουδές του αντικατοπτρίζονται στο έργο του, στο οποίο επιχειρεί να μεταδώσει μια συνολική εμπειρία τέχνης μέσα από τη συνεργασία εικόνας, λόγου, κίνησης, ήχου και δράσης. Στις πρώτες του ατομικές εκθέσεις παρουσιάζει μια σειρά έργων, τα οποία διαμορφώνονται μέσα στο διεθνές επαναστατικό –πολιτικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό- πνεύμα της δεκαετίας του 1960, στηλιτεύουν τη χούντα των συνταγματαρχών και αποτελούν από τις πιο δυνατές, σκληρές, τολμηρές και επαναστατικές εικόνες της περιόδου. Οι εικαστικοί προβληματισμοί που στρέφονται γύρω από το ζήτημα των συμβόλων, των τελετουργιών, των μύθων και της ιστορίας της ανθρωπότητας τον οδηγούν στην πραγματοποίηση δράσεων και περιβαλλόντων, τα οποία στηρίζονται σε ποικίλες αλληγορίες και συμβολισμούς από διαφορετικές κουλτούρες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξεκινάει μια σειρά έργων τις «Κατακρύψεις», τις οποίες συνεχίζει μέχρι σήμερα, σε διάφορους δημόσιους χώρους, αίθουσες τέχνης, μουσεία, οι οποίες αποτελούν μια συμβολική πράξη, η οποία αφορά στη διάδοση των τοπικών παραδόσεων, και στις οποίες τοποθετεί έργα κάτω από το έδαφος πραγματοποιώντας ένα σχόλιο για την έννοια της μνήμης και του χρόνου. Ακόμη, έχει παρουσιάσει το έργο του σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πλούσια είναι η συμμετοχή του και σε διεθνείς διοργανώσεις ανάμεσά τους και οι: Grands et Jeunes d’Aujourd’hui (Παρίσι, 1975), Avanguardia e Sperimentazione (Μόντενα, Βενετία, 1978), Ευρωπάλια (Βρυξέλλες, 1982), Biennale Sao Paulo (1983), Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (1989) και Βενετίας (1997, όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα μαζί με τους Στ. Αντωνάκο, Αλ. Ψυχούλη και Θ. Τότσικα). Τη διετία 2014-2015 πραγματοποίησε μια σειρά εκθέσεων στο Οπλοστάσιο/Τέχνης, όπου παρουσίαζε σε ατομικές εκθέσεις το έργο Ελλήνων καλλιτεχνών και το 2015 βραβεύτηκε από την AICA Hellas για τη συμβολή του συνόλου του καλλιτεχνικού του έργου, στην ιστορία της ελληνικής τέχνης.