Υπάρχει όποιος υπάρχει
Αληθεινός Δημήτρης (1945)
1972 | 100 x 38.5 x 31.5 εκ
Ξύλο, γυαλί, πλαστικό, μέταλλο
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C648
Δωρεά του καλλιτέχνη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Εγκατάσταση
Θέμα: Εγκατάσταση, Σύγχρονη ιστορία, Σύγχρονη τέχνη, Δικτατορία της 21ης Απριλίου, Αντιδικτατορικός αγώνας
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Τα έργα του Δημήτρη Αληθεινού «Τρεις και ο κούκος» και «Υπάρχει όποιος υπάρχει» ανήκουν στην ενότητα έργων που δημιουργεί ο καλλιτέχνης την περίοδο της δικτατορίας θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τηρήσει μια «πολιτική» θέση και στάση, συνειδητά και αδιαμεσολάβητα, σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Τα έργα που εκτελεί ο Αληθεινός και παρουσιάζει σε εκθέσεις κατά τη διάρκεια της χούντας, συνθέτουν ένα εικαστικό περιβάλλον δυναμικό και πρωτοποριακό, πλούσιο σε περιεχόμενο και επαναστατικό σε πνεύμα και διάθεση, ανοιχτό σε πολλαπλές προσεγγίσεις, ερμηνείες και συνδηλώσεις. Σε μερικά από αυτά εντάσσει τον περιβάλλοντα χώρο και την κίνηση είτε με τη χρήση καθρέφτη είτε με μηχανικά μέσα, ενώ συχνά εντάσσει και τον ήχο, στοιχείο που προσδίδει ξεχωριστή διάσταση στις συνθέσεις, εντατικοποιώντας τες συγκινησιακά. Τα έργα αυτά, που αποδεσμεύονται ολοκληρωτικά, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με παραδοσιακές καλλιτεχνικές συμβάσεις πρακτικές και μέσα, διαπραγματεύονται με πρωτότυπο και σύγχρονο τρόπο την πραγματικότητα και την αναπαράστασή της, ενώ ταυτόχρονα ορίζουν μια αδιαπραγμάτευτη κριτική στάση αφηγούμενα υπαινικτικά και ελλειπτικά ιστορίας βίας και φόβου.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Δημήτρης Αληθεινός γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Πραγματοποίησε μια σειρά σπουδών ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής στην Α.Σ.Κ.Τ. (1968-1970), στην Accademia di Belle Arti της Ρώμης (1970-1974) και στην École Spéciale d’ Architecture στο Παρίσι (1974-1979). Οι πολύπλευρες σπουδές του αντικατοπτρίζονται στο έργο του, στο οποίο επιχειρεί να μεταδώσει μια συνολική εμπειρία τέχνης μέσα από τη συνεργασία εικόνας, λόγου, κίνησης, ήχου και δράσης. Στις πρώτες του ατομικές εκθέσεις παρουσιάζει μια σειρά έργων, τα οποία διαμορφώνονται μέσα στο διεθνές επαναστατικό –πολιτικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό- πνεύμα της δεκαετίας του 1960, στηλιτεύουν τη χούντα των συνταγματαρχών και αποτελούν από τις πιο δυνατές, σκληρές, τολμηρές και επαναστατικές εικόνες της περιόδου. Οι εικαστικοί προβληματισμοί που στρέφονται γύρω από το ζήτημα των συμβόλων, των τελετουργιών, των μύθων και της ιστορίας της ανθρωπότητας τον οδηγούν στην πραγματοποίηση δράσεων και περιβαλλόντων, τα οποία στηρίζονται σε ποικίλες αλληγορίες και συμβολισμούς από διαφορετικές κουλτούρες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξεκινάει μια σειρά έργων τις «Κατακρύψεις», τις οποίες συνεχίζει μέχρι σήμερα, σε διάφορους δημόσιους χώρους, αίθουσες τέχνης, μουσεία, οι οποίες αποτελούν μια συμβολική πράξη, η οποία αφορά στη διάδοση των τοπικών παραδόσεων, και στις οποίες τοποθετεί έργα κάτω από το έδαφος πραγματοποιώντας ένα σχόλιο για την έννοια της μνήμης και του χρόνου. Ακόμη, έχει παρουσιάσει το έργο του σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πλούσια είναι η συμμετοχή του και σε διεθνείς διοργανώσεις ανάμεσά τους και οι: Grands et Jeunes d’Aujourd’hui (Παρίσι, 1975), Avanguardia e Sperimentazione (Μόντενα, Βενετία, 1978), Ευρωπάλια (Βρυξέλλες, 1982), Biennale Sao Paulo (1983), Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (1989) και Βενετίας (1997, όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα μαζί με τους Στ. Αντωνάκο, Αλ. Ψυχούλη και Θ. Τότσικα). Τη διετία 2014-2015 πραγματοποίησε μια σειρά εκθέσεων στο Οπλοστάσιο/Τέχνης, όπου παρουσίαζε σε ατομικές εκθέσεις το έργο Ελλήνων καλλιτεχνών και το 2015 βραβεύτηκε από την AICA Hellas για τη συμβολή του συνόλου του καλλιτεχνικού του έργου, στην ιστορία της ελληνικής τέχνης.