Generation six
Κουλεντιανός Κώστας (1918-1995)
1991 | 345 x 115 x 274 εκ
Οξυγονοκολλημένο, βιδωμένο βαμμένο ατσάλι Κορτέν
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C745
Δωρεά Ben Coulentianos
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Γλυπτό
Θέμα: Γλυπτική, Αφαίρεση, Σύγχρονη τέχνη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Κεντρικός προβληματισμός που διατρέχει το έργο του Κώστα Κουλεντιανού είναι η διερεύνηση της σχέσης της ύλης και του όγκου με το φως και το χώρο και η προσπάθεια του καλλιτέχνη εντοπίζεται στην αφαίρεση του ακατέργαστου βάρους του υλικού του σιδήρου προκειμένου να του δώσει μια άλλη κίνηση. Ο Κώστας Κουλεντιανός μετά από μια περίοδο στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου δούλευε γλυπτά μικρών διαστάσεων, προχωρά το 1998 στην εκτέλεση μνημειακών γλυπτών και δημιουργεί τις σειρές «Γενιά Τρία», «Γενιά Τέσσερα» και στη συνέχεια την ενότητα «Γενιά Έξι», στην οποία ανήκουν τα δύο έργα της συλλογής του MOMus-Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης «Η Αθήνα κοιμάται / Γενιά Έξι Νο III» και «Generation six». Τα μνημειώδη αυτά γλυπτά, μέσα από τις επιβλητικές τους συνθέσεις μαρτυρούν τη δεινή κατασκευαστική ικανότητα του γλύπτη, όπου η κίνηση αποτελεί βασικό στοιχείο της οργανικής δομής τους με τις «βίδες» που χρησιμοποιεί για να ενώνονται οι αρμοί των μετάλλων να ορίζουν τις κατευθύνσεις τους. Η πλειονότητα των έργων της ενότητας αυτής παρουσιάστηκε το 1992 στο Γενί Τζαμί στη Θεσσαλονίκη, ως αποτέλεσμα συνέργειας του Δήμου Θεσσαλονίκης με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, με τα ογκώδη αυτά γλυπτά να δεσπόζουν με τις λιτές και αυστηρές γραμμές τους στον χώρο.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Κώστα Κουλεντιανός γεννήθηκε το 1918 στην Αθήνα. Την περίοδο 1936-1939 σπούδασε γλυπτική στην Α.Σ.Κ.Τ. και το 1945 μετέβη με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης στο Παρίσι για να σπουδάσει στην Académie de la Grande Chaumière. Η εγκατάστασή του στο Παρίσι σηματοδότησε τη γνωριμία του με τον γλύπτη H. Laurens και τη σταδιακή απομάκρυνσή του από τις ακαδημαϊκές φόρμες, καθώς πέρασε σε μεγαλύτερη σχηματοποίηση των μορφών, τις οποίες εμπλούτισε με μεγάλα ανοίγματα, δίνοντας έμφαση στη σχέση του κενού με το πλήρες. Κύριο θέμα του έργου του αποτέλεσε η ανθρώπινη μορφή, κυρίως η γυναικεία. Σταδιακά κινήθηκε σ' ένα πλαίσιο όλο και πιο αφαιρετικό, δίνοντας βάρος σε γεωμετρικές δομές, που ισορροπούν και μεταδίδουν την αίσθηση της κίνησης. Πραγματοποίησε περισσότερες από τριάντα εκθέσεις σε αίθουσες τέχνης σε όλο τον κόσμο και συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, εκπροσώπησε την Ελλάδα στις Biennale της Αμβέρσα (1953), του Σάο Πάουλο (1955), της Βενετίας (1964), του Σαντιάγκο (1993) κ.α. Πέθανε το 1995 στην Arles.