



































Σύνθεση
Λουκόπουλος Κλέαρχος (1906-1995)
Δικτατορία (1967-1974) | 40 x 40 x 70 εκ
Σίδηρος
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C743
Παραχώρηση πνευματικών δικαιωμάτων από τον Δημήτρη Λουκόπουλο προς το Μ.Μ.Σ.Τ.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Γλυπτό
Θέμα: Γλυπτική, Αφηρημένη σύνθεση, Σύγχρονη τέχνη, Έργα τέχνης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Ο Κλέαρχος Λουκόπουλος υπήρξε από τους πρωτοπόρους της υποδοχής και της καθιέρωσης των νεωτεριστικών γλυπτικών τάσεων στην ελληνική τέχνη. Οι ρεαλιστικές του προσπάθειες στα χρόνια του μεσοπολέμου, έδωσαν τη θέση τους, μεταπολεμικά, σε ανθρωποκεντρικά γλυπτά που διακρίνονται για την αρχαϊκή αφαιρετικότητά τους, έχοντας εμφανείς επιρροές από τα μυκηναϊκά ειδώλια. Κατά τη διάρκεια μιας «μεταβατικής περιόδου» μεταξύ 1955-60, διαπιστώνουμε ότι αλλάζει σελίδα στη δουλειά του: χρησιμοποιώντας κυρίως το μέταλλο οδηγείται σταδιακά σε περισσότερο αφαιρετικές και, εν συνεχεία, κονστρουκτιβιστικές αναζητήσεις με συμπαγείς γεωμετρικές συνθέσεις, που δομούνται με καθαρότητα, αυστηρότητα και λιτότητα. Το έργο "Σύνθεση" ανήκει στη μέχρι το 1972 φάση του έργου του, όπου συμπαγείς μεταλλικοί όγκοι δομούνται με ακρίβεια ο ένας κατόπιν του άλλου, σε μια σύνθεση που η αφετηρία της είναι κονστρουκτιβιστική, ενώ οι καμπύλες του έργου δίνουν σχήμα και στα ελάχιστα ενδιάμεσα κενά. Η περίπτωσή του σαφώς και συνδυάζει την αρχαϊκή παράδοση με τη νεωτερική, κάτι στο οποίο ούτως ή άλλως υπήρξε στροφή στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή του 20ού αιώνα. Και η παρακαταθήκη του υπήρξε σημαντικότατη: εκπροσώπησε τη χώρα σε πολλές διεθνείς εικαστικές διοργανώσεις (π.χ. 28η και 33η Μπιενάλε τη Βενετίας το 1956 και 1966, 5η Μπιενάλε του Σάο Πάολο, 3η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας κ.ά.), ενώ ουκ ολίγες υπήρξαν και οι τιμητικές διακρίσεις του (π.χ. Υποτροφία του Ιδρύματος Ford, Μετάλλιο της Πανελλήνιας του 1948, Βραβείου του Ελληνικού τμήματος της AICA το 1963, Εθνικό Αριστείο Τέχνης το 1972, το οποίο και δε δέχτηκε, εκφράζοντας την αντίθεσή του στο τότε πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα), που τεκμηριώνουν όχι μόνον την καλλιτεχνική του ταυτότητα, αλλά και την πολιτική του στάση. Μια από τις δουλειές που έφερε πιο κοντά στο ελληνικό κοινό το έργο του ήταν οι γλυπτικές του συνθέσεις για τον ΕΟΤ (μεταξύ 1962-1966), που είχαν τοποθετηθεί στα Ξενία της χώρας, ένα εκ των οποίων είναι κι αυτό του Παλιουρίου, γλυπτό που σήμερα επίσης βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Κλέαρχος Λουκόπουλος γεννήθηκε στο Θέρμο της Αιτωλίας το 1906. Άρχισε να ενδιαφέρεται από νωρίς για την τέχνη παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα σχεδίου από τον Κωνσταντίνο Μαλέα. Το 1924 φοίτησε για τρία χρόνια στη Νομική Σχολή Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα βιολιού στο Εθνικό Ωδείο και θεατρικού δράματος στο Εθνικό Θέατρο. Το 1934 μετακόμισε στο Παρίσι όπου σπούδασε γλυπτική στην Académie Colarossi (1934-1936) ενώ μετά τον πόλεμο μαθήτευσε στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη. Το έργο του τιμήθηκε με πολλά βραβεία και διακρίσεις: Μετάλλιο στην Πανελλήνια Έκθεση (1948), Βραβείο Διεθνούς Έκθεσης Κριτικών Τέχνης από το ελληνικό τμήμα της AICA (1963), Α’ Κρατικό βραβείο (1972, το οποίο αρνήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς το δικτατορικό καθεστώς). Δραστήριο μέλος πολλών καλλιτεχνικών ομάδων (Αρμός, Άλφα, Ομάδα για την Επικοινωνία και την Τέχνη, Σύνδεσμος Σύγχρονης Τέχνης) συνέργησε αποφασιστικά στην υποδοχή των νεοτεριστικών γλυπτικών τάσεων στην Ελλάδα. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της υποδοχής και της καθιέρωσης των νεωτεριστικών γλυπτικών τάσεων στην ελληνική τέχνη. Οι ρεαλιστικές του προσπάθειες στα χρόνια του μεσοπολέμου, θα δώσουν τη θέση τους, μετά τον πόλεμο, σε γλυπτά που επιβάλλονται με το ανθρωποκεντρικό περιεχόμενο και την αρχαϊκή αφαιρετικότητά τους, ενώ εμφανείς είναι και οι επιρροές από τα μυκηναϊκά ειδώλια. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, χρησιμοποιεί κυρίως το μέταλλο και οδηγείται σε περισσότερο αφαιρετικές και, εν συνέχεια, κονστρουκτιβιστικές αναζητήσεις με συμπαγείς γεωμετρικές συνθέσεις, που δομούνται με καθαρότητα, αυστηρότητα και λιτότητα.