ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

"Ο Δημήτρης Λέτσιος γεννήθηκε στην Ανακασιά του Βόλου το 1910. Σταμάτησε από νωρίς το σχολείο και εργάστηκε από μικρή ηλικία στο οικογενειακό αρτοποιείο. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1934. Αν κι ο φωτογράφος Μπάμπης Μπασδέκης συνέδραμε ουσιαστικά στην εκπαίδευσή του, υπήρξε κατά βάση αυτοδίδακτος. Το 1956 ίδρυσε το παράρτημα της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) στο Βόλο. Φωτογραφίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις ενώ διακρίθηκε και βραβεύτηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Βουκουρέστι). Έφυγε από τη ζωή το 2008. Με χρονικό ορίζοντα που υπερβαίνει τον μισό αιώνα, το έργο του προβάλλει την ελληνική ύπαιθρο με έμφαση στο Πήλιο και τον θεσσαλικό κάμπο αποτυπώνοντας τον δημώδη πολιτισμό σε όλες του σχεδόν τις εκφάνσεις. Πορτρέτα και τοπία, σκηνές και στιγμιότυπα συνθέτουν μια εικόνα της μεταπολεμικής Ελλάδας που περιλαμβάνει και τον αστικό χώρο, κυρίως την πόλη του Βόλου, και τον καθιστούν μια από τις σημαντικότερες μορφές στη μεταπολεμική ελληνική φωτογραφία. Το 2006 ο Δημήτρης Λέτσιος δώρισε το φωτογραφικό του αρχείο στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το οποίο αριθμεί περί τα 56.000 αντικείμενα και περιλαμβάνει ασπρόμαυρα και έγχρωμα αρνητικά και εκτυπώσεις, καθώς και έγχρωμες διαφάνειες. Η συγκεκριμένη λήψη έλαβε χώρα σε σοκάκι της Σκύρου και αποτυπώνει μια γυναίκα κι ένα κορίτσι σε γειτονιά του νησιού. Οι δύο θηλυκές παρουσίες κινούνται έχοντας πλάτη στο φακό, καθώς βρίσκονται σε κατάσταση αναχώρησης από το σημείο, ενώ ο φωτογράφος καταφέρνει να συλλάβει το φευγαλέο βλέμμα του παιδιού όταν αυτό γυρίζει το κεφάλι του αντιλαμβανόμενο τη φωτογράφιση. Στην κυριότερα τοπιογραφικού και ειδικότερα αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος φωτογραφία οι γεωμετρίες που δημιουργούν οι λευκοί όγκοι των πυκνά δομημένων σπιτιών, όπως διαγράφονται από το έντονο φυσικό φως και τις σκιές που αυτό δημιουργεί, συνθέτουν ένα σχεδόν λαβυρινθώδες σκηνικό. "