ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Ο Σωκράτης Ιορδανίδης (1912–1985) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1922 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του ήταν επίσης φωτογράφος. Ως φωτορεπόρτερ συνεργάστηκε με όλες τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών (USIS), το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Κρατική Ορχήστρα Βορείου Ελλάδος, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διάφορα προξενεία. Μετά τον πόλεμο συνεργάστηκε με τον φωτογράφο Μιχάλη Τσολακίδη και το 1974 δημιούργησε δικό του εργαστήριο. Μέρη του αρχείου του ανήκουν στο MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το αρχείο Σωκράτη Ιορδανίδη αγοράστηκε από το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης το 1999 και περιλαμβάνει 8206 Α/Μ αρνητικά 6Χ6 εκ., 3361 έγχρωμες διαφάνειες και έγχρωμα αρνητικά 6Χ6, 418 έγχρωμα αρνητικά 35 χιλ., 1391 δείγματα κοντάκτ, καθώς και 350 Α/Μ εκτυπώσεις. Χρονικά τοποθετείται στη μεταπολεμική περίοδο και το μεγαλύτερο μέρος του περιλαμβάνει φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης. Θεματολογικά αποτυπώνει το αστικό τοπίο όσο και γραφικές γειτονιές της πόλης, ιστορικά μνημεία αλλά και σύγχρονες υποδομές, στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή αλλά και σκηνές μόχθου και εργασίας. Οι σκηνές εργασίας διαφόρων επαγγελματιών, τεχνιτών, εργατών καλύπτουν ένα ικανό τμήμα του πολυσχιδούς και ογκώδους έργου του Σωκράτη Ιορδανίδη. Η φωτογραφία εικονίζει ένα στιγμιότυπο που αποτυπώνει το μόχθο που καταβάλουν δύο οικοδόμοι εργαζόμενοι στο περιβάλλον ενός εργοταξίου. Με ένα κοντινό στη δραστηριότητά τους πλάνο οι δύο άνδρες απαθανατίζονται τη στιγμή που σκάβουν το έδαφος βγάζοντας πέτρες από τη γη. Τόσο στα πρόσωπα όσο και στα ρούχα των εικονιζόμενων διαγράφεται η φθορά της καθημερινής βιοπάλης. Στο φόντο γκρεμισμένοι όγκοι παλαιών κτισμάτων προαναγγέλλουν την ανοικοδόμηση σύγχρονων πολυκατοικιών που θα πάρουν τη θέση τους. Οι φωτογραφίες του Σωκράτη Ιορδανίδη συνιστούν τεκμήρια των αρχιτεκτονικών μεταβολών που βιώνει η πόλη στο πλαίσιο της αύξησης του πληθυσμού του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης τις δεκαετίες '50-'70 χάρη στην εσωτερική μετανάστευση που καθιστούσε επιτακτικό το ζήτημα της στέγασης. Οι εικόνες του επιχειρούν να λειτουργήσουν ως ενδείξεις του εκσυγχρονισμού της πόλης βάσει των δυτικών προτύπων ζωής που εισβάλλουν δυναμικά στο τοπίο της.