ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

"Ο Δημήτρης Σούλας (Θεσσαλονίκη, 1938) σπούδασε οικονομικά στο Μόναχο όπου παρακολούθησε και μαθήματα της Σχολής της Φρανκφούρτης. Το 1959 επισκέφθηκε στο Αμβούργο την έκθεση «The Family of Man» η οποία τον επηρέασε και ξεκίνησε να φωτογραφίζει ερασιτεχνικά. Το 1964 προσελήφθη από μια αμερικανική πολυεθνική εταιρεία με έδρα το Μόναχο, εργασία από την οποία απολύθηκε το 1967 εξαιτίας της αντιδικτατορικής του δράσης. Ξεκίνησε να δουλεύει ως ελεύθερος φωτορεπόρτερ και σύντομα συνεργάστηκε με το Associated Press και αργότερα με το πρακτορείο Magnum. Με την πτώση της Δικτατορίας το 1974, διακόπτει την πορεία του ως φωτορεπόρτερ και στρέφεται σε επιχειρηματικές δραστηριότητες. Το 2004, δωρίζει το αρχείο του στο φωτογραφικό τμήμα του Δημοτικού Μουσείου του Μονάχου το οποίο το 2008 οργάνωσε σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης περιοδεύουσα έκθεση με τίτλο Στιγμιότυπα. Φωτογραφίες του Δημήτρη Σούλα 1967-1974. Οι φωτογραφίες του Σούλα περιλαμβάνουν τόσο επαγγελματικές αναθέσεις, καλύπτοντας κάθε είδος ρεπορτάζ, όσο και προσωπικό έργο. Παράλληλα στρέφει τον φακό του στους ξένους εργάτες, την οργισμένη γενιά του ΄68 και τη δυναμική παρουσία της στους δρόμους του Μονάχου, την κοινωνία της αφθονίας, την Τρίτη ηλικία, τους ανθρώπους του περιθωρίου και των κοινωνικών μειοψηφιών, ενώ ταυτόχρονα κινείται στα σαλόνια των δεξιώσεων και των επιδείξεων μόδας. Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του Μονάχου, τόπος διέλευσης πλήθους ανθρώπων, συνιστά πρόσφορο έδαφος για το Δημήτρη Σούλα ο οποίος αρέσκεται να αποτυπώνει τον τυχαίο συσχετισμό των ανθρώπων, τεκμηριώνοντας την πρόσκαιρη αλλά πλούσια σε εναλλαγές και συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα του δρόμου. Η φωτογραφία αποτυπώνει ένα στιγμιότυπο με άνδρα ο οποίος έχοντας τσιγάρο στο στόμα απευθύνεται παρακλητικά σε μια γυναίκα ακολουθώντας την από πίσω ενώ εκείνη αδιαφορεί συνεχίζοντας αγέρωχη το περπάτημά της. Στα αριστερά της εικόνας, πραγματοποιείται μια σκηνή συναλλαγής ενώ η κινητικότητα των περαστικών στο φόντο, κάτω από τις επιγραφές των καταστημάτων, επικυρώνει το φυσικό και αβίαστο χαρακτήρα του στιγμιότυπου. "