Άνδρας με ψηλό καπέλο
Νικρίτιν Σολομών (1898-1965)
1927 | 68.4 x 58.2 εκ
Λάδι σε καμβά
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης | Συλλογή Κωστάκη
MMA.CC66
Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο ζωγραφικής
Θέμα: Ρωσική Πρωτοπορία, Μετά-Πρωτοπορία, Ζωγραφική, Μοντέρνα τέχνη
Τεχνικές: Ελαιογραφία
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Ο Solomon Nikritin μελετώντας τον σουπρεματισμό του K. Malevich, τον θεωρούσε ως καθοριστική πράξη απελευθέρωσης της φόρμας από το περιεχόμενο και θαύμαζε τη γεωμετρική του λακωνικότητα. Εκτιμώντας από την άλλη πλευρά την αρχιτεκτονική, όπως αυτή ερμηνευόταν από τους κονστρουκτιβιστές διατύπωσε μαζί με τον Κ. Redko στις αρχές της δεκαετίας του 1920 τη θεωρία του «Προβολισμού», σύμφωνα με την οποία, ο καλλιτέχνης οφείλει να δημιουργεί μοντέλα και πρωτόλεια σκιαγραφήματα των καλλιτεχνικών του συλλήψεων πάνω στα οποία θα μπορούσε να αναπτυχθεί η τέχνη με τη συνδρομή του θεατή. Στο πλαίσιο αυτών των θεωρητικών του αναζητήσεων δημιουργεί το έργο «Άνδρας με ψηλό καπέλο», όπου στρέφεται σε μια νέα παραστατικότητα στη ζωγραφική, ενώ η αινιγματική απεικόνιση της ανδρικής φιγούρας που αναπτύσσεται σε διάφορα στάδια εγκαλεί τη συμμετοχή του θεατή για την τελική ολοκλήρωση του έργου.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Solomon Borisovich Nikritin γεννήθηκε το 1898 στην πόλη Τσερνίγκοβο της Ουκρανίας. Το 1903 η οικογένεια μετακόμισε στο Κίεβο για να ασκήσει ο πατέρας του το επάγγελμα του οδοντιάτρου. Σε ηλικία 10 περίπου ετών άρχισε να ζωγραφίζει και στη συνέχεια ξεκίνησε να φοιτά στη Σχολή Καλών Τεχνών του Κιέβου. Από το 1918 έως το 1920 εργάστηκε στο ατελιέ της Αλεξάντρας Έξτερ στο Κίεβο και υπήρξε μέλος της «Καλλιτεχνικής Λίγκα». Η γνωριμία του με τον Μαξίμ Γκόργκι υπήρξε καθοριστικής καθώς για πολλά χρόνια υπήρξε ο πνευματικό δάσκαλος και παιδαγωγός του. Το 1914 ο Μαξίμ Γκόργκι και η Μαρία Αντρέγιεβα τον στέλνουν με δικά τους έξοδα να σπουδάσει στη Μόσχα και μαθητεύει στο ατελιέ του Μιχαήλ Λεμπλάν και του Λεονίντ Παστερνάκ και στη συνέχεια στο Πέτρογκραντ στο ατελιέ του Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ. Την περίοδο 1920-1922 φοίτησε στα Ανώτερα Τεχνικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια της Μόσχας (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και το 1921 ίδρυσε με τους Αλεξάντρ Λαμπάς, Σεργκέι λουτσίσκιν, Κλιμέντ Ρέντκο, Μιχαήλ Πλαξίν και Αλεξάντρ Τίσλερ την ομάδα «Ηλεκτροοργανισμός». Την επόμενη χρονιά διοργανώνει εκθέσεις στο Μουσείο Ζωγραφικής Παιδείας της Μόσχας και συμμετέχει στην «Πρώτη Έκθεση Ρωσικής Τέχνης» στη Galerie Van Diemen στο Βερολίνο. Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολείται με το θέατρο και ιδρύει την ομάδα του «Θεάτρου των Προβολιστών». Το 1923 ιδρύεται η ομάδα των προβολιστών «Μέθοδος», στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη της ομάδας «Ηλεκτροοργανισμός».Ασχολείται με τα σκηνικά, τα κοστούμια και ως σκηνοθέτης δίνει έμφαση στην πειραματική μελέτη της κίνησης και του ήχου και μελετά τη σχέση ζωγραφικής και κινηματογράφου. Το 1924 η ομάδα «Μέθοδος» συμμετέχει στην Πρώτη Διαλογική Έκθεση των Ομάδων Δραστικής Επαναστατικής Τέχνης στη Μόσχα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 παρουσιάζει τη θεωρητική τεκμηρίωση των αρχών της τέχνης του «Πολυρεαλισμού», βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου ο Nikritin θεωρεί τη σύνθεση πολλαπλών στιγμιότυπων, την οποία ανακαλύπτει σε διάφορες εποχές και σε διάφορους ζωγράφους. Τις δεκαετίες 1940-1950 ασχολείται με την καλλιτεχνική διαμόρφωση εσωτερικών χώρων και τον σχεδιασμό εκθέσεων. Πέθανε το 1965 στη Μόσχα.