Κυπαρίσσι
Παύλος (Διονυσόπουλος) (1930-2019)
1991 | 320 x 42 εκ
Χαρτί αφίσας
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C136
Δωρεά Γιάννη Μαλτσίδη
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Κατασκευή
Θέμα: Πλαστικές τέχνες, Σύγχρονη Τέχνη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Το καλλιτεχνικό έργο του Παύλου αποτελεί μία από τις πιο προοδευτικές εργασίες των καλλιτεχνών εκείνων που εμφανίζονται τη δεκαετία του 1950 και κατευθύνονται στο εξωτερικό για σπουδές. Παρόλο που οι αναζητήσεις του ομοιάζουν με εκείνες των καλλιτεχνών της pop art και των νεορεαλιστών, στην πραγματικότητα δεν εντάχθηκε σε κανένα κίνημα. Από τα πρώιμα έργα του στα τέλη της δεκαετίας του 1950 χρησιμοποίησε ως υποδομή του έργου τα κομμένα χαρτιά περιοδικών και στη συνέχεια αφισών. Χρησιμοποίησε μόνο καινούριες αφίσες, κακέκτυπες που προμηθευόταν από τα μεγάλα τυπογραφεία. Τις έκοβε σε μακρόστενες, ισόπαχες λωρίδες, τις οποίες στη συνέχεια τις συνέθετε, όχι σε δισδιάστατες επιφάνειες όπως συμβαίνει με την τεχνική του collage, αλλά για να διαμορφώσει τρισδιάστατα αντικείμενα. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το έργο «Κυπαρίσσι» του 1991, το οποίο δωρίθηκε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, όπως αντίστοιχα και το έργο «Τα φτερά» στη μνήμη δύο πρόωρα αδικοχαμένων παιδιών. Η χρήση της αφίσας, με ό,τι εννοιολογικό και υλικό υπονοεί αυτή στην υφή της, αποκάλυψε τις καλλιτεχνικές δυνατότητες μιας γλώσσας της ύλης που εκδηλώνεται ταυτόχρονα με τις διαδικασίες των διαδοχικών του επεμβάσεων.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Παύλος (Διονυσόπουλος) (Pavlos) γεννήθηκε το 1930 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Την περίοδο 1949-1953 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης μετέβη το 1954 στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στην Académie de la Grande Chaumiere. Το 1955 επέστρεψε στην Αθήνα και εργάστηκε για το θέατρο και τη διαφήμιση μέχρι το 1958, οπότε και επιστρέφει στο Παρίσι με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. και εγκαθίσταται μόνιμα. Εκεί γνωρίζει τον P. Restany και την ομάδα των «Νέων Ρεαλιστών», οι οποίοι επηρεάζουν καταλυτικά την εξέλιξη του έργου του. Βασικό υλικό της δουλειάς του είναι οι τυπωμένες αφίσες, τις οποίες χρησιμοποιεί κόβοντας τες μηχανικά σε λωρίδες. Τις συνθέτει εφαρμόζοντας κατακόρυφες πυκνές επαλληλίες και φιλοτεχνεί στην αρχή αφηρημένες συνθέσεις και στη συνέχεια παραστατικές εικόνες, αντικείμενα με τρεις διαστάσεις, λουλούδια και δέντρα, ενώ καταλήγει να σχηματίσει περιβάλλονται και εγκαταστάσεις στο χώρο. Ενίοτε χρησιμοποίησε και άλλα υλικά, όπως σύρμα κουζίνας και κορδέλλες. Παρουσίασε το έργο του σε μερικούς από τους σημαντικότερους χώρους τέχνης του Παρισιού, των Βρυξελλών, τις Kunstverein του Αμβούργου και της Κολωνίας, το Museum Folkwang στο Essen κ.α. Το έργο του «Ποδοσφαιριστές έχει τοποθετηθεί στο Σταθμό της Ομόνοιας του αθηναϊκού Μετρό. Εκπροσωπησε την Eλλάδα στην Μπιενάλε της Bενετίας το 1980 και συμμετείχε στα Ευρωπάλια (Βέλγιο, 1982), ενώ συμμετείχε σε σημαντικές διοργανώσεις που πρόβαλλαν την ελληνική πρωτοποριακή τέχνη στο εξωτερικό, όπως η Avantgarde Griechenland (1968, Βερολίνο) και η Eight Artists, Eight Attitudes, Eight Greeks (1975, ICA, Λονδίνο). Το 1997 διοργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη. Πέθανε το 2019.