ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Στην ενότητα έργων «With(out) voice», μια εγκατάσταση που αποτελείται από 10 φωτογραφίες και ένα βίντεο, η Eugenia Raskopoulos αποτίνει φόρο τιμής στη γιαγιά της, μνημονεύοντας εν μέρει τον πόνο της μετανάστευσης. Στις φωτογραφικές συνθέσεις εντοπίζονται δύο υποενότητες: από τη μια τα βαθιά γραμμωμένα χείλη της γιαγιά της καλλιτέχνιδας και από την άλλη η περιοχή των γεννητικών οργάνων ενός κούρου, αναγκάζουν τον θεατή να συγκρίνει αρσενικό και θηλυκό, ηλικία και νεότητα, άγαλμα και ζωντανό άνθρωπο, σεξουαλικό όργανο και όργανο λόγου. Τα χείλη της ηλικιωμένης γυναίκας με αυλακώσεις από την προχωρημένη ηλικία που μαρτυρά μια εμπειρία ζωής και από την άλλη οι εικόνες ενός νεαρού άνδρα, με σημάδια ρωγμών στην πέτρα που παραμένει ωστόσο πάντα νέος. Το βίντεο που ολοκληρώνει την εγκατάσταση απεικονίζει μια ελληνική σημαία που κυματίζει στον άνεμο, ενώ διακρίνεται αμυδρά μια νεαρή γυναίκα που αυνανίζεται. Αντιπαρατίθεται από τη μία μια γυναίκα προχωρημένης ηλικίας που φαινομενικά αποσιωπάται το φύλο και η ταυτότητά της και από την άλλη μια νεαρή, η οποία φαίνεται να έχει πρόσβαση στην ενδόμυχη φωνή της. Πρωταγωνιστεί ο θόρυβος της γλώσσας, είτε αρθρώνεται λεκτικά είτε μέσω των χειρονομιών του σώματος.