Μενου

Σπουδή για το Γράμμα Β (IV)

Χρύσα (Βαρδέα-Μαυρομιχάλη) (1933-2013)

1962 | 36 x 28 εκ

Μολύβι σε χαρτί


Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

MCA.SMCA.C390

Δωρεά Αλέξανδρου Τζώνη και Λιάν Λεφέβρ


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Είδος έργου: Σχέδιο

Θέμα: Ζωγραφική, Μελέτη


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Η Χρύσα μεταβαίνει στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον» και να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον όπου αναλύει το γράμμα Β (1962). Οι περισσότερες Σπουδές προορίζονται για γλυπτά με νέον, όπου πειραματίζεται με τα χρώματα, χρησιμοποιώντας, κατά κανόνα, έντονα χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά, πράσινα, μπλε), επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Η Χρύσα (Βαρδέα-Μαυρομιχάλη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε στο Παρίσι (Académie de la Grande Chaumière, 1953-54) και στο Σαν Φρανσίσκο (California School of Fine Arts, 1954-55). Από το 1955 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Πηγή της έμπνευσής της αποτελούν εικόνες και φαινόμενα της σύγχρονης ζωής των μεγαλουπόλεων, ενώ ξεχωρίζουν σημεία και σύμβολα που κυριαρχούν στο γραπτό λόγο της μαζικής επικοινωνίας, σε έντυπα και επιγραφές. Ήδη από τα πρώιμα έργα της (π.χ. Κυκλαδικά Βιβλία, 1957-1962) ξεχωρίζει η καθαρά εικαστική αντιμετώπιση των γλωσσικών συμβόλων, ενώ τη δεκαετία του 1960 αναπτύσσει το γνωστότερο χαρακτηριστικό της δουλειάς της, τη χρήση των φωτεινών σωλήνων με νέον σε διάφορα σχήματα και χρώματα, κάνοντας σαφή αναφορά στη λάμψη των διαφημιστικών πινακίδων (π.χ. Οι Πύλες της Times Square, 1964-1966). Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 εργάστηκε για ένα διάστημα στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας ως εργαστήριο την αίθουσα ενός παλιού κινηματογράφου. Από το 2007 έζησε μόνιμα στην Αθήνα έως το θάνατό της το 2013.